Kültür ve medeniyet değiştirmeyi marifet sayanlar, buna öncülük edenleri minnetle ananlar var, bir de bunların uyduları, iki cami arasında bînamaz 'islam modernisti' denen taife var. Bunlar çifteli; ne Müslüman ne öteki, ne doğulu ne batılı, biraz ondan biraz bundan, uyarlamacı, dini zamana uydurma peşinde koşan takım. Onlar ve bunlar takmışlar: Cami çok, okul yapın, İmam Hatip okulları çok, yenilerini açmayın, çoğunu kapatın, normal liseler açın, hacca gidip Araplara para yedirmeyin, ülkemizde hayır yapın, kendi kültür ve medeniyet davanızda ısrar köylülüktür, bunu bırakın kentlileşmeye bakın… derler. Cumhuriyet Bayramı'nı 'en büyük' diyerek mesela Kurban Bayramı'na alternatif yapmaya kalkışırlar.

Bre baylar ve bayanlar, niçin yanlışta ısrar ediyor, bir arpa boyu mesafe katedemediğiniz halde 'dediğim dedik, çaldığım düdük' demeye devam ediyorsunuz! 'Şu olmasın bu olsun' diyecek yerde 'o da olsun bu da olsun; hem cami, hem okul; hem hac, hem hayır, hem İmam Hatip hem diğerleri…' demeye niçin yanaşmıyorsunuz. Çatlasanız da patlasanız da bu milleti batılı yapamazsınız; çok çalışır ve fırsat bulup toplum mühendisliği yaparsanız elde edeceğiniz sonuç, yapmak değil, bozmaktan ibaret olacaktır ve kısmen olmuştur.

Gelelim uydulara, onlar da ibadet-ahlak, şekil-öz meslesine takmışlar. Geçende birini dinledim: 'Efendim asıl problem Müslümanların ahlak yerine ibadete odaklanmalarıdır' diyor. Bu iddianın mantık bakımından sonucu şu olur: Müslümanlar ahlakı dışlayarak ibadet ediyorlar; bu sebeple ibadet eden Müslümanlar ahlaksız; öte yandan bazı Müslümanlar ile ötekiler ibadet yapmadıkları, ibadete odaklanmadıkları için ahlaklıdırlar! Böyle bir iddianın eğitim bilimine, ibadet bilincine ve gerçeğe aykırı olduğu apaçık ortadadır.

Kur'an-ı Kerim açık ve kesin olarak diyor ki: Kitaptan sana vahyedilenleri oku, namazı özenle kıl. Kuşkusuz namaz hayasızlık ve kötülükten meneder. Allah'ı anmak her şeyden önemlidir. Allah yaptıklarınızı bilir (Ankebût: 29/45).

Yani ibadet ve bunların başında namaz aynı zamanda bir ahlak eğitimidir. İbadete odaklanmakla ahlaklı olmak arasında sebep-sonuç ilişkisi vardır. İbadet edenler arasında ahlakça kusurlu olanlar bulunabileceği gibi, ibadet etmeyenler arasında da erdemliler bulunabilir; ama bu vakıa, ibadetin ahlaklı olmaya engel olduğunu veya ibadetsizliğin ahlaklı olma sonucu doğurduğunu göstermez.

İslam adına konuşanların, onun sıradan bir mensubu değil, örnek ve eğitimci konumunda olanların (böyle bir görüntü verenlerin) ahlak ile ibadeti karşı karşıya getirmek yerine her ikisini teşvik etme yo-lunu seçmeleri gerekmez mi? İşte o körolası taklittir ki, bunları okul-cami, hac-hayır, İHL-diğer okullar… ayrımcılarının peşine düşerek ibadet-ahlak ayrımcılığına sürüklemiştir!

YENİ ŞAFAK