Ön­ce din adam­la­rı­mı­za ses­le­ni­yo­rum. Son­ra mü­te­dey­yin si­ya­set­çi­le­ri­mi­ze.. Ve mu­ha­fa­za­kâr bü­rok­rat­la­rı­mı­za...

Lüt­fen.

Lüt­fen..

Ne mal ol­du­ğu bel­li olan, her şey­le­ri ile rol ya­pan şu akt­rist­le­re şi­rin­lik yap­ma­yın.

İnan­cı­nız­dan ta­viz ver­me­yin. İl­ke­le­ri­ni­zi ih­mal et­me­yin..

İs­te­di­ği­niz ka­dar şi­rin­lik ya­pın, on­lar yi­ne si­ze te­pe­den ba­ka­cak­lar.

Soy­ta­rı­lık ya­pa­cak­lar.

Si­zin üze­ri­niz­den rol ke­se­cek­ler.

Si­zi ha­kir gör­me­ye ça­lı­şa­cak­lar..

Bu tiy­net­te­ler çün­kü.

So­mut ör­ne­kle­ri­ni aşa­ğı­da ve­re­ce­kle­rim gi­bi, bun­lar yer­ler içer­ler, son­ra o ka­ba pis­ler­ler..

O so­mut ör­nek­ler, An­tal­ya’da ya­şan­dı.

Haf­ta so­nu, An­tal­ya Al­tın Por­ta­kal Film Fes­ti­va­li baş­la­mış.

Jü­ri­de gö­rev al­an bir ba­yan ba­cak­la­rı­nı gös­te­re­rek rol ke­si­yor.. Jü­ri­de gö­rev ala­nı, ba­ca­ğı­nı gös­te­re­rek ken­di­si­ni ka­nıt­la­ma­ya ça­lı­şı­yor­sa, ge­ri­si­ni siz dü­şü­nün..

Sa­de­ce bel­den aşa­ğı­ya ça­lış­mı­yor, ka­fa­la­rı..

Mi­li­tan­lık­ta da, onu-bu­nu hiç arat­mı­yor­lar..

Na­sıl mı?

1993’de ya­şa­nan Si­vas olay­la­rı, odatv tu­tuk­lu­su So­ner Yal­çın im­za­sı ile tek pen­ce­re­den ba­kı­la­rak bel­ge­sel ha­li­ne ge­ti­ril­miş, onu mi­sa­fir­le­re iz­let­ti­ri­yor­lar..

Mi­sa­fir­ler de, çıl­gın­ca al­kış­la­ya­rak ne­yin mi­li­ta­nı ol­duk­la­rı­nı is­pat­lı­yor­lar.

Fes­ti­va­lin spon­sor­la­rı­na ba­kı­yo­ruz.

T.C. Kül­tür Ba­kan­lı­ğı..

T.C. Baş­ba­kan­lık Ta­nıt­ma Fo­nu..

Pa­ra­lar dev­let­ten.

Kay­nak hü­kü­met­ten.

Ama utan­maz­la­rın şu yap­tı­ğı­na ba­kın..

Kül­tür ve Tu­rizm Ba­kan­lı­ğı Müs­te­şar Yar­dım­cı­sı Fa­tih Şa­hin et­kin­lik­te ko­nu­şa­cak.

Ama ne müm­kün..

Söz­de sa­nat­çı­lar, “al­kış­lar­la pro­tes­to” edi­yor­lar… Ara­da ba­zı­la­rı laf atı­yor­lar..

Ko­nuş­tu­ğu­na, ko­nu­şa­ca­ğı­na piş­man edi­yor­lar, spon­sor ba­kan­lı­ğın müs­te­şar yar­dım­cı­sı­nı..

Son­ra An­tal­ya Va­li­si Ah­met Al­tı­par­mak, bir ödü­lü tak­dim eder­ken, yi­ne ay­nı akt­rist­le­rin “al­kış­lı prot­es­to”su­na ma­ruz ka­lı­yor..

Ay­nı an­da, fı­sıl­daş­ma şek­lin­de laf at­ma­lar, ha­ka­ret­ler..

Dev­le­tin va­li­si, ko­nuş­ma­sı­nı ya­rı­da kes­ip, in­mek zo­run­da ka­lı­yor..

Say­gı­sız­lı­ğa ba­kın. Ter­bi­ye­siz­li­ğe ba­kın..

Ay­nı te­pe­den in­me­ci ba­kış, fes­ti­val et­kin­li­ği çer­çe­ve­sin­de, me­zar zi­ya­re­ti sı­ra­sın­da da, din gö­rev­li­si­ne kar­şı tek­rar­la­nı­yor.

Şe­hid­le­rin me­zar­la­rı zi­ya­ret edi­li­yor. Din gö­rev­li­si ka­bir­le­rin ba­şın­da dua edi­yor..

Ama o ne?

Adı­nı ilk de­fa duy­du­ğum Mi­ne So­ley isim­li bir ka­dın, din gö­rev­li­si­ne çı­kı­şı­yor:

“Mus­ta­fa Ke­mal’i ne­den söy­le­mi­yor­su­nuz? Ata­türk için de dua et­sey­dik. Ne­den et­me­dik? O za­man bu şe­hi­de de dua geç­mi­yor!”

Bu ka­dı­nın, me­rak edip biy­og­ra­fi­si­ne bak­tım: “Ka­zan­dı­ğı ve aday gös­te­ril­di­ği bir ödül bu­lun­mu­yor” di­ye ya­zı­lı..

De­mek ki, bu çı­kı­şı ile, en azın­dan aday gös­te­ril­me­yi ga­ran­ti­le­me­yi dü­şü­nü­yor..

Ter­bi­ye­siz­li­k diz­bo­yu..

Din gö­rev­li­si­nin ya­pa­ca­ğı du­aya bi­le ka­rı­şı­yor, şak­la­ban..

Ki­me dua edi­lip, ki­min adı­nın du­ada ge­çi­ri­le­ce­ği­ne, san­ki “bol ba­cak gö­rün­tü­lü film­le­rin, şuh ka­dı­nı Mi­ne So­ley” ka­rar ve­re­cek­miş!

Ha­ni sor­sak bu ba­cak gös­te­re­rek sa­nat­çı olu­na­ca­ğı­nı sa­nan ka­dı­na: “ya­rım sa­at ön­ce de Ata­türk anı­tı­na çe­lenk koy­muş­sun. Ora­da Pey­gam­be­rin adı­nı ağ­zı­na al­dın mı ki, şe­hid kab­ri ba­şın­da­ki du­ada da, M. Ke­mal’ın adı­nın geç­me­si­ni is­ti­yor­sun!”

Öy­le ya..

Dü­rüst isen, Ata­türk anı­tın­da sa­de­ce M. Ke­mal’e de­ğil, şe­hid­le­re ve Hz. Pey­gam­be­rin is­mi­ne de yer ve­rir­sin..

Son­ra şe­hid­lik­te­ki du­ada yap­tı­ğın çağ­rı­nın da sırf kav­ga çı­kar­mak için söy­len­me­di­ğin­den emin olu­ruz..

Her şe­ye rağ­men yi­ne de, be­nim iti­ra­zım, o akt­rist­le­re de­ğil.

Be­nim iti­ra­zım, va­li­ye..

Müs­te­şar yar­dım­cı­sı­na...

Din gö­rev­li­si­ne..

Ne­dir bu ba­cak­çı­la­ra gös­te­ri­len il­ti­fat?

Ne ge­re­ği var, san­ki?

Bı­ra­kın, ken­di ken­di­le­ri­ne ödül­le­ri­ni ver­sin­ler. Ken­di ken­di­le­ri­ne me­zar­lık­la­rı zi­ya­ret et­sin­ler.

Bi­li­yor­lar­sa bir dua eder­ler.

Bil­mi­yor­lar­sa, mal gi­bi or­da du­rup, ge­ri dö­ner­ler..

Bel­ki o za­man, bir utan­ma­la­rı olur..

Böy­le efe­lik tas­la­maz­lar..

YENİ AKİT