Koşsam

Koşsam vurulduğunda

Aksam alnından toprağa.

Biz, kelle koltukta

Gez, göz, arpacık arasında yaşayan

Korkmuyoruz inan ne dipçik, ne namludan.

 

Koltuğunda oturup duran, utan!

Biz vuruldukça tenhalaşıyor meydan.

 

Kan sızıyor bacaklarından kadınların kan

Kan, yanan bir meşale gibi avuçlarında

Aydınlatıyor geleceğini kızlarımızın, oğullarımızın da

Kandan bir kale gibi sarkıyor bedenleri

Sırt sırta, yan yana, omuz omuza düşüyor çocukları, kadınların

Karanlığı yaran bıçak gibi ağıtlarından.

 

Yüreğimin en ücra, hayır

En kalabalık yerinden fırlayacak

Şimdi ordusuna karşı mehdinin

Gencecik kızlar, oğlanlar

Bakışları aydınlık, dimdik, dağ gibi

Bildiğin gibi değil kardeşim

Şehirlere taşıyoruz, alanlara sel gibi

Fırtına gibi esiyoruz bulvarlarda

Bir Tahrir’deyiz, bir Halep’te

Bir Kudüs’teyiz, bir Felluce’de

 

Ninni gibi geliyor yaşadıklarınız kardeşim,                         

                                                 uyandır bizi

Tut, silkele, tokat at, bağır,

                                uyandır bizi

Kurtar bizi bizden kardeşim,

uyandır bizi

Herkes kendi ayetinin peşinde kardeşim,

                                              uyandır bizi

Amerika her şeye kadirdir diyorlar kardeşim,

                                               uyandır bizi

Bazıları daha kardeştir diyorlar kardeşim,

                                                uyandır bizi

Mü’minler ancak kardeştir deyip,

Kalleşlik ediyorlar kardeşim,

                                 uyandır bizi

Bizim derdimiz sizinkinden daha büyük kardeşim,

                                                          uyandır bizi.

 

Doğrult bakışlarını kardeşim,

Doğrult bakışlarını bir namlu gibi!

Çat kaşlarını kardeşim,

Çat! Kırılsın kâfirin cesareti!