Ersin Çelik/Yeni Şafak

Bombalar cebimizde: Dize gelecek miyiz?

Lübnan’daki çağrı cihazı patlamaları için “siber saldırı” diyemeyiz. İsrail’in akıl almaz yöntemi üzerine türlü türlü dehşet senaryoları yazılacaktır elbette. Dünden beri Amerikan medyasında çıkan haberler ile sosyal medyaya yansıyan uzman görüşleri, iddialar ve tahminlere bakılırsa; Hizbullah mensuplarının üzerlerindeki çağrı cihazlarının patlatılmasının şoke edici dalgası tam da İsrail’in istediği şekilde tüm dünyaya yayılıyor.

Hedef, Gazzelilerin 12 aydır maruz kaldığı soykırımda olduğu gibi sadece Hizbullah değildi. İsrail, her saldırısında bir eşik daha aşıyor. 7 Ekim sonrasında dokunulmazlığını kabul ettirmişti, öyle görünüyor ki şimdi de sorgulanamazlık zırhına kuşanıyor. Sık sık vurguluyorum, İsrail, sosyal medya platformlarını ve yapay zeka araçlarını çok güçlü bir silahtan maksimum verim alır gibi kullanıyor.

***

***

İsrail’in, 3 binden fazla Hizbullah mensubunun kullandığı çağrı cihazlarına yerleştirdiği bombaları eş zamanlı patlatmasına dönersek, bu da üst düzey bir terör saldırısıydı. Asimetrik olması ve benzersizliği bir yana İsrail, Hamas lideri İsmail Heniyye’yi Tahran’daki en korunaklı binada katletmesinin üzerine Lübnan’daki çağrı cihazı saldırısıyla dünyaya her türlü öldürme yöntemiyle nizam verme aşamasına geçti. Cihazların içlerine 30 ila 60 gramlık patlayıcılar yerleştirilmesi ve bunların "fabrika teslimi" güvencesiyle kullanılması hem Hizbullah hem de hamisi İran’ın güvenlik zafiyeti elbette. Ancak cihazlara ağ anahtarlarının da takılması ve bombaların, liderlikten geliyormuş gibi gönderilen mesajlar okunurken yüzlere patlamasını bilim-kurgu soslu Amerikan filmlerinde izleyebilirdik. Anında haberdar olduğumuz Lübnan'daki eş zamanlı ve çoklu saldırılar film değil, senaryo değil ve kurgu hiç değil. Ben yazıyı gönderirkeni Hizbullah mensuplarının kullandığı telsizlerin de infilak ettirilmesi İsrail’in gövde gösterisine başladığını gösteriyor. Sırada neler var? Tabletler, diz üstü ve masa üstü bilgisayarlar mı?

Tıpkı Amerika’nın 1945’te Japonya’ya üç gün arayla atom bombası atması gibi... Amerika önce, İkinci Dünya Savaşı devam ederken, New Mexico çölünde ‘Trinity’ adlı cihazı patlatarak ilk başarılı atom bombası denemesini gerçekleştirmiş, 20 gün sonra da (6 Ağustos 1945 Pazartesi) altmış dört kilogram uranyum-235 içeren Little Boy (Küçük Oğlan) kod adlı atom bombasını Hiroşima şehrinin üzerine bırakarak 140 bin kişinin ölümüne neden olmuştu. ABD, Hiroşima’dan üç gün sonra (9 Ağustos 1945) Japonya’nın bir diğer şehri Nagazaki’ye Fat Man (Şişko Adam) isimli atom bombasını atmıştı. Nagazaki’de de saniyeler içinde 74 bin insan ölmüş ve şehirdeki binaların üçte biri tamamen yerle bir olmuştu.

Bu iki saldırı, savaşlarda başvurulan ilk ve tek nükleer saldırılar olarak kayıtlara geçti. Dünya bir anda değişti. Savaş halinde olan veya olmayan, taraflı-tarafsız tüm devletler ve de halkları atom bombası ile “dize” getirilmişti. Amerika’nın elindeki ölümcül silahın insanlığın sonunu getirebilecek etkileri de ortaya çıkmıştı. Rusya’nın 1961’de ‘Çar Bombası’ denilen hidrojen bombasını denemesi ise bu sefer Amerika’yı ürkütmüştü. Soğuk Savaş halindeki iki süper devletin, nükleer silahları geliştirme çalışmalarını durdurma kararı vermesi, insanlık için “nükleer silah teknolojisini dizginleme” güvencesiydi.

Amerika, Hiroşima’ya atom bombası atmadan önce Japonların hayat ve hareket tarzlarını araştırarak onların en çok dışarıda oldukları saati saptamış ve saldırıyı sabah 08:15 olarak kararlaştırmıştı. Yani maksimum etki için günlerce veri toplamışlardı. İsrail ise ‘Lavender’ isimli yazılım üzerinden soykırımı sistematikleştirmek için, sıfır saha çalışmasıyla toplu suikastlar düzenliyor.

Dün gün boyu insanlar, -İsrail’in de arzuladığı- büyük tedirginlikle bir sorunun yanıtını aradılar. Ya cep telefonları da çağrı cihazları gibi patlatılırsa? Doğal olarak, yani kaosun gereği her kafadan ses çıkıyor. Bazı uzmanlar, “Mümkün değil, cihazları içlerine yerleştirilen gerçek bombalar patlattı” diyorlar. Bazı uzmanlar ise telefonlardaki bataryaların çeşitli yazılımlarla ısıtılarak patlatılabileceğini iddia ediyorlar. Lityum bataryası alanında uzman olan Dr. Mehmet Nurullah Ateş, internet sitemize verdiği demeçte “Bu imkânsız bir şey değil” diyor.

Öyle ya da böyle, çeşitli müdahalelerle patlatılabilme ihtimali olan ve artık algoritmaların güdümündeki “bombaları” cebimizde taşıyoruz demektir. Dize gelip gelmemek, İsrail’e boyun eğip eğmemek ve gelişen teknolojik araçlara bile isteye teslim olup olmamak ise insanlığın elinde. Cep telefonları, TikTok’ta video izlerken yüzlere patlamayabilir. Ancak aynı cep telefonlarına, binlerce kullanıcıyı tek bir bildirimle bombaların dibine götürme vazifesi yüklenebilir. Bunun farkında mıyız?