Gözün bittiği an / Gülnur Aşçı Yetkin

Sözümün bittiği yerden senin gözlerine sesleniyorum ey mülteci

Gözbebeklerine korku saçılmış

Tohuma duran anneler bile bile doğurmuş

Sevgi yüklü lambamdan çıkmıyor Ali baba

Haramiler her yere dağılmış

Haram yiyenlerde sefa gırla giderken

Soğuktan donan bedenin aldırışa gark etmiyorken

Kafeste direnen kuş misali çıkışı bulunmayan bu baharda

Yeni iklimlerin adı ”Arap” diye tanımlanırken

Siyonizm’e ışık tutan gece bültenlerim kadar karanlık dar sokaklarım

Hüznün var olduğu coğrafyalarımın adı isyan

Nisyana sebep kimliğimde gizli

Hüviyetimin kıskacında dönen bu nal sesleri

Sabahtan akşama vatanı satma polemikleri

Dünyayı harca harca bitmeyen afişlerimizle

Okumadığımız tekerrürlerimiz kadar yalnız kaldık

Kendine yabancı bir o kadar düşman yeni yetmelere gebe

İçi boşaltılmış damıtılmış süzme zeytin

Ve tadından yenmeyen! Kokmuş zihinlerimizin gözbebeği

Bal peteği emperyalizm

Yeni yeni kuşaklar sarınırken ürettiğin yeni uşaklarla

Dağda zemheri arayıp dağdan gelip bağdakini kovma eğilimleriniz.

Beklide bize öğretilen tarihin tersten okumayı ve la demeyi öğretemediğimiz

Balığı baştan kokutmadan salamura etmeyişimiz.

Ey benim öykünen dik yanım diklen

Yamacına sarınan tağut orada dururken

Tokatlarını sakla baş aktörün şeytan olsun

O içli içli gülerken

-Ben bile bunu başaramazdım derken

Sen attığın kahpe yalanlarınla kendini kandırırken

Aklanmıyor sen söyleyince yalanlar

Dinime küfreden Müslüman olmasın

Bu saçma söz kadar bu çuvaldızın delikleri

Lime lime ederken gerindiğin derinden akan irinlerden bilmem ki utanır mısın?

Gökyüzü demirden urgan

Savrulunca küçük bedenlerim adı ister

HAMA, MAHMUR, REFAH ister BEYRUT olsun

Kol yeninde acı bizimle ve dualarımız artık bir olsun