GECEYİ DELEN TAŞ

Koyu gölgelikleri karanlık sanan insanlar

Kendi gölgelerinden bile korkarak yaşarken

Ölüyor güvercinler

Ve uçurtması ağaca takılı kalan çocuklar

 

Diri bir öfke, diri bir çığlık

Yırtmaya çabalarken geceyi

Kurtları uyandırıyor uykusundan

Mazlumları ağlatan horlama sesleri

 

Bir taş atsak şimdi gökyüzüne

Geceye bir delik açsak

Bir yol açsak kutup yıldızına

Kayan yıldızlara yön buldursak

 

Zor gelir insana

Başkasına derman bulmak

Sonra bela olur başa

Kendi gündeminde boğulmak

 

Bir bardak suyun içinde

Mümkün olabilir mi boğulmak

Yalnız tuzu kurulara göredir

Canı sıkılmak, bunalım takılmak

 

Bir taş atsak şimdi gökyüzüne

Geceye bir delik açsak

Bir yol açsak kutup yıldızına,

Kayan yıldızlara yön buldursak

 

İlk emirdir oku

Sonra kalk ve uyar

Ey gölgeliklerinde bunalan insan

Kendine gel ve mazlumu kurtar

 

Zulüm nefes aldıkça

Dinmeyecek mazlumun çilesi

Dünya rahata alıştıkça

Sönmeyecek iblisin ateşi

 

Bir taş atsak şimdi gökyüzüne

Geceye bir delik açsak

Bir yol açsak kutup yıldızına,

Kayan yıldızlara yön buldursak

 

Bir ses olsak şimdi yeryüzüne

Dağılan umutları toplasak

Bir kuş olsak şimdi gökyüzünde

Yeri göğü özgürlüğe bulasak

--------------

HALE BEYZA AVCI