Ebubekir Abed’in electronicintifada’da yayınlanan yazısını Barış Hoyraz, Haksöz-Haber için tercüme etti.

İsrail'in Gazze'ye yönelik 15 aylık soykırım saldırısı 18 yaşındaki Iyad al-Aklou'ya ağır bir bedel ödetti.

Kasım 2023'te bir İsrail saldırısı Gazze Şehrindeki Beach mülteci kampındaki evini vurdu. Saldırıda annesi öldü ve sağ elinin kesilmesi gerekti.

Yüz binlerce kişi gibi o da yaşadığı yerden kaçmak zorunda kaldı ve kuzenleriyle birlikte Han Yunus'ta dayanıksız ve su sızdıran bir çadırda barınıyordu.

Ateşkes 19 Ocak'ta yürürlüğe girene kadar, babası da dâhil olmak üzere yakın ailesinden ayrı kaldı.

Futbol sevgisiyle büyüyen Iyad, İsrail'in bombaladığı Gazze Şehri'nin Al-Sadaqa Kulübü'nde orta saha ve forvet oyuncu olarak oynuyordu.

Iyad al-Aklou

Filistin Futbol Federasyonu'na göre İsrail'in soykırıma varan şiddeti 382'si futbolcu olmak üzere 700'den fazla sporcunun ölümüne neden oldu.

“Futbol benim çocukluğumdu. Gazze'deki savaştan önce sağlam bir vücudum vardı ve iyi oynardım. Dışarıda insanlarla sosyalleşmeyi ve onlarla vakit geçirmeyi severdim.”

The Electronic Intifada'ya konuşan el-Aklu, artık her şeyin değiştiğini söylüyor.

“Son 14 ayda yaşadıklarımı bir türlü atlatamıyorum. Ben artık aynı kişi değilim. Hayatımın eksik bir parçası var. İçine kapanık birine dönüştüm. İnsanların bana sempati ile bakmasını istemiyorum.”

Yine de futbola olan tutkusu hiç azalmadı. O ve diğer bazı oyuncular kısa bir süre önce beş takım halinde futbol oynamaya yeniden başladılar ve Iyad kaleci olarak oynadı.

Bunun “tuhaf bir duygu” olduğunu söyledi. Sanki hala iki eli de varmış gibiydi ki tabii ki yoktu, bir kaleci için belirgin bir dezavantaj.

Yine de profesyonel kariyerine devam etmeye kararlı.

“Umarım ateşkes sonsuza dek sürer, böylece barış ve özgürlük içinde yaşayabilir ve Gazze'deki evlerimize dönebiliriz. Sakatlığıma rağmen asla durmayacağım ve profesyonel bir futbolcu olma tutkumun peşinden gideceğim.”

Aşk ve tutku

Paradoksal bir şekilde, Gazze'de diğer pek çok yerden daha fazla şansı olabilir.

Filistin Ampute Futbol Federasyonu 2018 yılında, binlerce gencin Gazze sınırındaki barışçıl haftalık Büyük Dönüş Yürüyüşü protestolarına katıldıktan sonra ampute olmasıyla kuruldu.

Buna karşılık İsrail ordusu, çoğu alt uzuvlarda olmak üzere 6.000'den fazla kişinin yaralanmasına neden olan bir vur-öldür politikası başlattı.

Bugün, İsrail'in soykırımının daha da akıl almaz şiddetinin ardından Gazze, BM'ye göre “modern tarihteki en büyük çocuk ampute grubuna” ev sahipliği yapıyor.

67 yaşındaki Fuad Ebu Ghalioon, ampute derneğinin kurucusu. Derneğin, ampute gençlerin “futbol sevgisini ve tutkusunu canlandırmak ve gençlere yardım ve destek sunmak” için kurulduğunu söyledi.

İsrail'in soykırımı sırasında dernek merkezi, yerinden edilenler için bir sığınağa dönüştürüldü, ancak yetkililer yakın zamanda yeniden maçlar düzenlemeye başladı.

Ebu Ghalioon daha gidilecek uzun bir yol olduğunu kabul ediyor. “Gazze'nin spor altyapısı yok edildi. Neredeyse hiçbir tesis İsrail'in saldırılarından kurtulamadı.”

Spor tesislerinin yeniden inşası için mali ve maddi desteğin yanı sıra, Ebu Ghalioon Gazze'de ampute olanlar arasına katılan çok sayıda genç için psikolojik desteğe de ihtiyaç olduğunu söyledi.

Ancak derneğin bir sonraki Ampute Dünya Kupası eleme turları için bir takım oluşturmaya kararlı olduğunu söyledi.

“Takımımızda üye eksikliği var ama kararlılık ve hırs var. Ateşkesle birlikte Dünya Kupası elemelerine katılmak için geçişlerin yeniden açılmasını umuyoruz” dedi.

“Sporcularımız spor yoluyla direniyor.”

Bir öncelik

Daha önce Khadamat Al-Maghazi FC'de görev yapan 27 yaşındaki savunmacı Mehdi al-Navasra, 19 Ocak'ta ateşkesin yürürlüğe girmesinin ardından Deyr el-Balah'ın doğusundaki Maghazi mülteci kampındaki evinin enkazına geri döndü.

24 Aralık 2023'te İsrail hava saldırıları evini vurdu ve tüm ailesini öldürdü; 48 akrabası, anne ve babası da dâhil olmak üzere toplam 70 kişi hayatını kaybetti. Kendisi de ağır yaralandı. Bir hafta sonra sağ bacağı kesildi. Sonunda bir yıl boyunca Deyr el-Belah'a sığınmak zorunda kaldı.

Kuzeyli olan nişanlısı orada kaldı ve al-Navasra soykırım süresince tek başına hayatta kaldı.

Ocak ayında kendisiyle yapılan röportajda, onunla yeniden bir araya gelmeye ve kariyerinin yanı sıra hayatını da yeniden inşa etmeye hevesliydi.

“Futboldan her zaman zevk aldım. Benim için oynamak saf mutluluktu. Ama artık eskisi gibi oynayamıyorum, hatta eskisi gibi yürüyemiyor ve antrenman yapamıyorum.”

Yine de al-Navasra tekrar oynayacağı konusunda kararlı ve uluslararası futbol federasyonu FIFA'ya bir mesajı var.

“Yeni bir hayata başlamak için sabırsızlanıyorum” dedi. “Ama ailemi, futbol kariyerimi, evimi ve bacağımı kaybettim. FIFA'ya ve tüm spor kuruluşlarına mesajım şu: Biz de dünyadaki herkes gibiyiz. Sizin için bir öncelik olmalıyız.”

Ebubekir Abed, Gazze'deki Deir al-Balah mülteci kampından bir gazeteci ve çevirmen.