Amasya Özgür-Der ve İHH organizatörlüğünde Eğitimci-Yazar Süleyman Ceran “Gazze Bize Ne Söyler?” konulu sunumlarını Amasya’da gerçekleştirdiği konferanslarla anlattı.

Gazze Bizim İçin Bir Mekteptir

İlk konferanslarını Amasya Türk Telekom Anadolu İmam Hatip Lisesi ve Şehit Aziz Sağlam İmam Hatip Ortaokulu’nda gerçekleştiren Ceran, öğrenciler ve okul öğretmenleri tarafından yoğun bir ilgiyle karşılandı. Gazze’de yaşananların herkese sorumluluk yüklediğini belirten Ceran; Gazzedeki direnişten dersler çıkarılması ve Filistinli kardeşlerimizin haklı mücadelesinin yanında olmamız gerektiğini ifade etti.

Gazze Hala Dimdik Ayakta

Amasya Özgür-Der ve İHH seminer salonunda yoğun bir katılımla gerçekleştirilen konferansta söz alan Eğitimci-Yazar Süleyman Ceran, Gazze’deki katliamın üzerinden bir yıl geçmesine rağmen Gazze’deki direnişin devam ettiğini, Gazze halkının hala dimdik ayakta olduğunu ifade etti. Bu direnişin tm insanlığa sorumluluk yüklediği belirten Ceran seminerde şu hususlara vurgu yaptı:

“Camileri, hastaneleri, okulları, tarihi mekânları vurmakta tereddüt etmeyen işgalci İsrail, hiç görülmemiş vandallıkları, canilikleri soğukkanlılıkla icra ediyor. İşgalcinin gırtlağına oturuyor direniş, yutkunamıyor Netenyahu. Er meydanında mücahitlere diş geçiremeyen işgalciler, kadınların ve özellikle de çocukların peşindeler. Evlâdü iyalin sığındığı nere varsa, okulsa okul, hastaneyse hasta, camiyse cami, yakıp kavuruyor Firavun soylular. Başı olmayan çocuklar, lime lime olmuş cenazeler bile modern zaman insanını çarpmıyor artık. Kimsenin iştahtan kesildiği yok yahut dalıp dalıp uzaklara bakakaldığı. Bu kıyımlardan biri de Tabiin Okulu’nda yaşandı.

Tabiin Okulu, 7 Ekim 2023 sonrası işgalci İsrail’in vurduğu barınma merkezlerinin 175'incisi oldu. Bununla birlikte İsrail’in direkt hedef aldığı ve binlerce insanın can verdiği 155 okul da var. Şucaiyye Mahallesi’ndeki Delal el-Mağribi Okulu, Şeyh Rıdvan’da Hamame ve Hüda okulları, Tuffah Mahallesi’nde Ez-Zehra ve Abdulfettah Hamud isimli okullar içleri ağzına kadar çocuk dolu olduğu halde birer tonluk bombalarla alenen hedef alınmadı mı? Ortalama her gün 14 katliamın yaşandığı Gazze’de, işgal ordusu, 10 Ağustos 2024 günü fecr vakti, şehrin doğusundaki Derec Mahallesi'nde yerinden edilenlerin sığındığı Tabiin Okulu'na saldırı düzenledi. Binlerce kişinin sığındığı okulda yerinden edilenlerin sabah namazını kıldığı sırada gerçekleşen saldırıda en az 110 kişi şehid oldu, onlarcası yaralandı. İşgalci İsrail güçlerinin, uluslararası yasaklı ve büyük ölçüdeki bombaları kullandığı saldırıda en az 3 aile tamamen yok oldu, hiçbir şekilde parçalarına bile ulaşılamadı. Filistin Sivil Savunma Bakanlığı'na göre, işgalciler 7.000 santigrat dereceye kadar yüksek sıcaklık yayan, cesetlerin erimesine ve yangın çıkmasına neden olan Amerikan yapımı füzeler kullandı. Okulun tavanına yapışan cesetlerden, tanınmayacak hâle gelen onlarca bedene kadar korkunç bir katliam yaşandı Tabiin’de.

Tarih Böylesine İğrenç Katliamı Kaç Kere Görmüş Olabilir!

Evladını saldırıda kaybeden Ebu Salih, Tabiin Katliamı sonrası oğlunun cenazesini torbayla taşırken hissettiklerini şu cümlelerle paylaşıyordu: "Sabah namazına giden oğlumun cenazesini aramaya geldim. Birisi bana 23 kiloluk bir torba uzattı ve 'Bu senin oğlun, onu göm' dedi. Onu taşırken, pazardan ağır bir çanta taşıyarak döndüğüm bir günü hatırladım. O, tam bir evlatlık dindarlığıyla, çantayı benim için taşımak istedi. Annesinin yanına neşeyle gitti, erkekliğiyle övündü, kardeşlerinin önünde şarkı söyledi ve onlara tüm bu yükü babası için tek başına taşıdığını söyleyerek takıldı. Kardeşleri onu kucakladı ve annesi onun uzun ömürlü ve iyi olması için dua etti. Şimdi, bir kez daha çantayla eve doğru benden önce geliyorsun, oğlum. Ama onları, çantanın içindekinin sen olduğuna nasıl ikna edeceğim? Evi dolduran kahkahan, kardeşlerinle dövüşmek için kullandığın incecik kolların, büyükannenin kucağına koyduğun başın ve yorulmadan su arayan ayakların hepsi bu çantada bir oldu. Annen bana acı bir Gazze tonuyla, "Elektrik olup olmadığını biliyor musun, Ebu Salih? Bütün bunları nereye koyacağım?" diye sorduğunda "Oğlum, bu çantada bulunanların hayır kurumlarına bağışlanmaya uygun olmadığını, bu hafta 23 kilo kalıntının bizim ölüm payımıza düştüğünü biliyor musun? diye nasıl söyleyeceğim."

Tabiin Okulu’nda evladını yitiren bir anne ise içini şöyle döküyordu: “Onlara oğlum Ali’nin 6 yaşında olduğunu söyledim. Bana 18 kilo ceset parçası içeren bir poşet verdiler. Bu ceset parçalarını gömüyorum ama onların içinde Ali’ye ait bir parça var mı, bilmiyorum… Kalbim paramparça.” Gazze, çocuklarını kaybetmiş kalbi kırık annelerin; annelerini ve babalarını kaybetmiş mahzun çocukların yurdu değil mi artık?

Tarih böylesine iğrenç katliamı kaç kere görmüş olabilir acaba? Üst üste yığılan ve tanınamayacak durumda olan insan parçalarını ailelere teslim etmek için bir yol bulunmuş: her 15 kilogramlık et torbası bir çocuğa karşılık gelirken, 70 kilogramlık poşetler bir yetişkin kabul edilip ailelerine teslim edilmiş. Cenaze sahipleri poşetlerdeki parçaların kime ait olduğundan tam emin olmasa da, ruhlarını teskin etmek için gömüyorlar o etleri toprağa. Aklın, kalbin taşıyamayacağı yükler bunlar. Onca katliamı haberleştirmiş, Filistinli gazeteci İslâm Bader, saldırı sonrası Tabiin Okulu’na gelip de şiltelerdeki tonozları, kırmızıya boyanan duvarları ve seccadelerdeki insan parçalarını görünce; "Şaşkın kaldım... Tarif edemedim… Sözlerim kurudu, dilim kekeledi...” diyordu. Modern zamanlarda tüm bu kıyımları görmek bizim neslimize düştü.

Yaşanan her bir katliamda can veren insanlar sayılardan ibaret olarak görülmemeli. Her biri insan. Her biri bir ailenin parçası. Her biri büyük İslam ailesinin bir ferdi. Soykırım sürecinde rahatlıkla Mısır’a geçebilecek nice isim Gazze’de bile isteye kaldı.  10 bin dolar rüşvet verenin Refah sınır kapısından Gazze’yi terk ettiği aylarda on binlerce kişi çıktı gitti. Gazze lideri şehid İsmail Heniyye’nin çocukları ve torunları savaşın 7. Ayında, üstelik çatışmaların en yoğun olduğu Gazze’nin kuzeyinde, el-Şati Mülteci Kampı’nda direnirlerken şehid edilmişlerdi. Aylar boyunca durmaksızın can veren Gazzeliler, çıkmayı reddettikleri evlerinde, en yakınlarıyla birlikte bombalara hedef oldular. Kütüklerden sayısız aile, silinip gitti; ahirette hatırlanacak onlar. Tabiin Okulu’ndaki katliamda şehid olanlardan bazılarını paylaşmak bile yaşanan her faciada insanlığın ne kadar büyük isimleri yitirdiğini de anlamamızı sağlayacaktır.

Tabiin Okulu’nda şehid olanlardan birisi Profesör Muhammed Ramazan El-Gharfi idi. Muazzam kıraati ve yüksek ahlakıyla tanınan Gazze Vakıfları Müdürü Vaiz Şeyh Muhammed Ebu Sa'da da oradaydı ve sabah namazını o kıldırıyordu. Beyrut'taki Al İmam Al Ouzai Üniversitesi'nde İslam bilimleri alanında doktorası olan İmam ve Vaiz Dr. Eşref El-Gafri de saftaki yerini almıştı. Gazze İslam Üniversitesi'nde Arapça Profesörü olan Dr. Yusuf Şehade El-Kahlut, Profesör Muhammed Hamid El-Tayr da paramparça olan isimler arasındaydı. Beyt Hanun Belediye Başkan Yardımcısı Abdulaziz El-Kafarna, Şeyh Abdulkadir El-Besyuni, El-Ezher Üniversitesi'nde talebe olan Yusuf Şvaidih de cenazesi teşhis edilebilenler içindeydi. Kur'an ilimleri alanında yüksek lisans derecesine sahip Abdülkerim Rüşdi Hamad, yüksek inşaat mühendisi olan Muntasır Nasr Daher ve üniversitede eğitim görürken bir yanda da trafik polisi olarak çalışan Amjad El-Yemeni alnı secdede iken şehid edildiler. Yaralarına rağmen hayır çalışmalarına devam eden, hastanelerde ve okullarda yerinden edilmiş kişilere kendisini adamış olan Barham Ziad Al-Jabari, Profesör Moataz Recep, mühendis Muhammed Zeki Ebu Haya, Muhammed ve Mümin Cabr Habib kardeşler de Tabiin şehitleri arasında hatırlanmayı bekliyorlar. Bu saydığımız isimlerin eşleri, kardeşleri, çocukları da Tabiin Okulu’nda kılınan son namazda şehid düştüler. Hiçbir cenazenin vücut bütünlüğü olmadığı bu saldırı işgalcinin vahşetini gözler önüne sermesi açısından önemlidir. Ve yine bu saldırı bize yapılan her katliamda alem-i İslam’ın en değerli evlatlarının nasıl kitlesel olarak can verdiklerini acı bir şekilde ispatlamaktadır.

Modern Zamanın Sahabeleri Gazze’de

İşgalci İsrail’in Gazzelilerin telefon hareketliliklerini yapay zekâ ile takip edip insanların yoğunlaştığı yerleri hedef göstermeksizin vurması yeni bir şey değil. Kaçacak, saklanacak, güvenli olan tek bir metrekare kalmadığını bilen her Gazzeli, olacak her şeye teslim olmuş durumda. Soykırımın 10. Ayında, herkesin ailesinden büyük kayıpların verildiği, açlığın, yokluğun, salgın hastalıkların kol gezdiği zamanlarda kadın, erkek, çoluk çocuk sabah namazını cemaatle kılmayı ihmal etmiyorlar. Modern zaman sahabeleri, insanlığa ders vermeye devam ediyor.

Yaşadığımız kaybın büyüklüğünü ve derinliğini anlamak vakit alacak; yitirdiklerimizi idrak ettiğimiz zaman Gazze’deki insanları kurtarmak için keşke milyonlarca insanı feda etseymişiz diyeceğiz ama çok geç olacak.

Yeryüzünün en görkemli, en donanımlı ve en güzel şehri Gazze, 1 yıldır durmaksızın vuruluyor. Gazze tümden yıkılmış, viraneye dönmüş olabilir. İşgalci 80 bin ton bombayla baştan sona Gazze’yi tarumar etmiş gibi görünebilir. Bu viraneler içinde defineye mâlik, Allah’a teslim olmuş, kendini yetiştirmiş, bir davanın eri olmuş, sevmiş sevilmiş, üst düzey inanç halesiyle adanmış her biri hazine değerinde milyonla Gazzeli; Akdeniz’e nazır şehirlerini yeni baştan imar edebilir, camileri, okulları, hastaneleri birer birer ayağa kaldırabilirler ama bizi kim toplayacak, kim kendimize getirecek o bilinmez? Gazze dışında yaşayan, Gazze’deki soykırıma müdahale edemeyen ve yaşananları izlemekle yetinen bizlerin tedavisi mümkün olacak mı?

Bir roket geliyor. Büyük bir teslimiyetle bekliyorlar namazda. Seccadeler üzerinde kıyama duranlar kumdan korku, betondan inanç hâleleriyle bezenmişler. Yaz çeşmelerine yüzlerini uzatır gibi bırakıyorlar kendilerini ölümün kucağına. Onlarca ülke korkudan işgalci İsrail’e müdahale edemezken, bir avuç insan Gazze’de ayakta; direniş roketleri de Han Yunus’tan Tel Aviv’e ışık saçarak ilerlemekte. İşgalci için kötü haber: Herkes ölmüş değil. Gazze’nin nabzı hâlâ atıyor. Demek ki nehirden denize Filistin özgür olacak!

Gazze Bize Ne Söyler, Bizden Ne Bekler

Gazze’deki şanlı direnişten hepimizin çıkaracağı dersler var. Kardeşlerimiz ortaya koydukları mücadele ile bizlere sorumluluklar yüklemektedir. Bu anlamda Gazze bize ne söyler diye düşünecek olursak şunları maddeler halinde sayabiliriz:

• Gazze bize ne kadar zor şartlar altında olsak da namazlarımıza ve ibadetlerimize dikkat etmemiz gerektiğini söylemektedir.
• Gazze bize Kuranı ayetlerin ruhlarımıza işleyecek şekilde yeni bir ruhla her daim okumamız gerektiğini söylemektedir.
• Gazze bize eşlerimize ve çocuklarımıza karşı her zaman sevgi ve nezaket içinde olmamız gerektiğini söylemektedir.
• Gazze bize her şart ve zeminde ahlaklı ve dürüst olmamızı söylemektedir.
• Gazze bize Allah’tan başka kimseden korkmamamız gerektiğini söylemektedir.
• Gazze bize huzuru dünyalık ve makamlarda değil, Allah’ın rızasında aramamız gerektiğini söylemektedir.
• Gazze bize islamı hayatımıza yansıtmamız gerektiğini söylemektedir.
• Gazze bize elimizdeki imkanları Allah yolunda kullanmamız gerektiğini söylemektedir.
• Gazze bize ölmüş ruhlarımızı islamla yeniden diriltme konusunda gayretimizi artırmamız gerektiğini söylemektedir.
• Gazze bize her ne şartta olursa olsun tesettürden taviz vermememiz gerektiğini söylemektedir.
• Gazze bize ne olursa olsun asla umutsuzluğa kapılmamamız gerektiğini söylemektedir.
• Gazze bize zalimlerin iman karşısında ne kadar çaresiz olduklarını söylemektedir.
• Gazze bize Allah yolunda saf tutarak kardeşlik hukukumuzu diri tutmamız gerektiğini söylemektedir.
• Gazze bizden kendimizi ve ailemizi hakikat yönünde dönüştürmemizi istemektedir.
• Gazze bizden her daim zalimlerin karşısında, izzetle direnen şanlı yiğitlerin yanında olduğumuzu haykırmamız gerektiğini istemektedir.
• Gazze bizden boykotu ihmal etmemiz ve alternatif yollar üretmememiz gerektiğini istemektedir.

Değerli kardeşlerim Gazze direnişinden çıkarılacak birçok dersler var. Gazzeyi unutmamalıyız. Rabbim bizleri bu direnişte doğru tarafta olmayı nasip eylesin. En yakın zamanda zalimlerin zelil olacağı o günleri görmeyi bizlere ihsan eylesin inşallah.”

Eğitimci-Yazar Süleyman Ceran program sonunda sorulara cevap verdi ve kitabını imzaladıktan sonra program sona erdi.