Ilan Pappe / Al Jazeera

7 Ekim'den sonra İsrail: Sömürgecilikten kurtulma ve parçalanma arasında

Bu anıtsal olayı ve onu takip eden her şeyi daha iyi anlayıp anlamadığımızı keşfetmenin zamanı geldi. 7 Ekim 2023'ün üzerinden bir yıl geçti.

Benim gibi tarihçiler için bir yıl genellikle önemli sonuçlar çıkarmak için yeterli değildir. Ancak son 12 ayda yaşananlar, en azından 1948'e ve hatta 19. yüzyılın sonlarında Filistin'deki ilk Siyonist yerleşime kadar uzanan çok daha geniş bir tarihsel bağlamın içinde yer alıyor.

Dolayısıyla tarihçiler olarak yapabileceğimiz şey, geçtiğimiz yılı 1882'den bu yana Filistin'de yaşanan uzun vadeli süreçlerin içine yerleştirmektir. Bunlardan en önemli iki tanesini inceleyeceğim.

Kolonizasyon ve dekolonizasyon

İlk süreç sömürgeleştirme ve onun karşıtı olan dekolonizasyondur. İsrail'in geçtiğimiz yıl hem Gazze Şeridi'nde hem de işgal altındaki Batı Şeria'da gerçekleştirdiği eylemler, bu iki terimin kullanımına yeni bir itibar kazandırdı. Bu terimler, Filistin yanlısı hareketin aktivist ve akademisyenlerinin sözlüğünden Uluslararası Adalet Divanı gibi uluslararası mahkemelerin çalışmalarına geçmiştir.

Ana akım akademi ve medya hala Siyonist projeyi sömürgeci ya da daha doğru bir ifadeyle yerleşimci-sömürgeci bir proje olarak tanımlamayı reddediyor. Ancak İsrail önümüzdeki yıl Filistin'i sömürgeleştirmeyi yoğunlaştırdıkça, bu durum daha fazla kişi ve kurumu Filistin'deki gerçekliği sömürgeci, Filistin mücadelesini de sömürgecilik karşıtı olarak çerçevelemeye ve terörizm ve barış görüşmeleri hakkındaki klişeleri bir kenara bırakmaya teşvik edebilir.

Gerçekten de ABD ve Batı medyası tarafından kullanılan “İran destekli terörist grup Hamas” ya da “barış süreci” gibi yanıltıcı dilleri bırakmanın ve bunun yerine Filistin direnişinden ve Filistin'in nehirden denize dek sömürgesizleştirilmesinden bahsetmenin zamanı gelmiştir.

Bu çabaya yardımcı olacak şey, Batılı ana akım medyanın hem analiz hem de bilgi açısından güvenilir bir kaynak olarak itibarının giderek azalmasıdır. Bugün medya yöneticileri dildeki herhangi bir değişikliğe karşı canla başla mücadele ediyor, ancak eninde sonunda tarihin yanlış tarafında yer aldıklarına pişman olacaklar.

Bu söylem değişikliği önemlidir çünkü siyaseti, daha spesifik olarak da Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Demokrat Parti'nin siyasetini etkileme potansiyeline sahiptir. Daha ilerici Demokratlar Filistin'de yaşananlara ilişkin daha doğru bir dil ve çerçeveleme benimsemiş durumdalar.

Kamala Harris'in seçimleri kazanması halinde bunun Demokrat bir yönetimde değişim yaratmak için yeterli olup olmayacağını göreceğiz. Ancak İsrail'in içinde bulunduğu sosyal çöküş süreci, artan ekonomik kırılganlığı ve uluslararası izolasyonu, Demokratların ölü “barış sürecini” diriltmeye yönelik içi boş çabalarına son vermediği sürece böyle bir değişim konusunda iyimser değilim.

Donald Trump kazanırsa, bir sonraki ABD yönetimi en iyi ihtimalle mevcut yönetimle aynı olacaktır ya da en kötü ihtimalle İsrail'e açık çek verecektir.

Gelecek ay yapılacak ABD seçimlerinde ne olursa olsun, bir şey doğru kalmaya devam edecektir: Sömürgeleştirme ve sömürgesizleştirmenin bu ikiz çerçevesi, Gazze'deki soykırımı ve İsrail'in başka yerlerdeki maceracılığını durdurma gücüne sahip olanlar tarafından görmezden gelindiği sürece, bölgeyi bir bütün olarak sakinleştirmek için çok az umut vardır.

İsrail'in parçalanması

Geçtiğimiz yıl tüm gücüyle ortaya çıkan ikinci süreç ise İsrail'in parçalanması ve Siyonist projenin olası çöküşü oldu.

Filistinlilerin mülksüzleştirilmesi yoluyla Arap dünyasının kalbine Avrupalı bir Yahudi devleti yerleştirme şeklindeki orijinal Siyonist fikir başından beri mantıksız, ahlaksız ve pratik değildi.

Dini, emperyalist ve ekonomik nedenlerle böyle bir devletin, bazen bu çıkarlar birbiriyle çelişse bile, bu ittifakın bir parçası olan herkesin ideolojik veya stratejik hedeflerini yerine getirdiğini düşünen çok güçlü bir ittifaka hizmet ettiği için uzun yıllar boyunca varlığını sürdürdü.

İttifakın, Arap dünyasının ortasında sömürgeleştirme ve emperyalizm yoluyla Avrupa'daki ırkçılık sorununu çözme projesi artık gerçekliğini yitiriyor.

Ekonomik açıdan, geçmişte olduğu gibi kısa ve başarılı bir savaşa değil, tam bir zafer kazanma ihtimali çok düşük olan uzun bir savaşa girmiş bir İsrail, uluslararası yatırımlara ve ekonomik refaha elverişli değildir.

Siyasi açıdan, soykırım yapan bir İsrail artık Yahudiler için, özellikle de bir inanç veya kültürel grup olarak geleceklerinin bir Yahudi devletine bağlı olmadığına ve aslında onsuz daha güvende olabileceklerine inananlar için o kadar da çekici değil.

Günün hükümetleri hala ittifakın bir parçası, ancak üyelikleri hep birlikte siyasetin geleceğine bağlı. Bununla kastettiğim, küresel ısınma, göç krizi, dünyanın pek çok yerinde artan yoksulluk ve istikrarsızlığın yanı sıra geçtiğimiz yıl Filistin'de yaşanan felaketler, pek çok siyasi elitin kendi halklarının temel istek, kaygı ve ihtiyaçlarından ne kadar uzak olduğunu ortaya koymuştur.

Bu kayıtsızlık ve ilgisizliğe meydan okunacak ve başarılı bir şekilde yüzleşildiği her seferinde, İsrail'in Filistin'i sömürgeleştirmesini sürdüren koalisyon zayıflayacaktır.

Geçtiğimiz yıl göremediğimiz şey, Filistin içindeki ve dışındaki insanların etkileyici birliğini ve onlara destek veren küresel hareketin dayanışmasını yansıtan bir Filistin liderliğinin ortaya çıkmasıdır. Belki Filistin tarihinin böylesine karanlık bir anında bunu istemek çok fazla, ancak bunun gerçekleşmesi gerekecek ve ben bunun gerçekleşeceğinden oldukça eminim.

Önümüzdeki 12 ay, İsrail'in soykırım politikaları, bölgedeki şiddetin tırmanması ve hükümetlerin, medyalarının da desteğiyle, bu yıkıcı gidişatı desteklemeye devam etmesi açısından geçtiğimiz yılın daha kötü bir kopyası olacak. Ancak tarih bize bir ülkenin kronolojisindeki korkunç bir bölümün bu şekilde sona erdiğini söyler; yeni bir bölümün böyle başlamadığını değil.

Tarihçiler geleceği tahmin etmemelidir ama en azından gelecek için makul bir senaryo ortaya koyabilirler. Bu anlamda, Filistinlilere yönelik zulmün “bitip bitmeyeceği” sorusunun yerini artık “ne zaman” sorusunun alabileceğini söylemenin makul olduğunu düşünüyorum. “Ne zaman” olacağını bilemeyiz, ancak hepimiz bunun en kısa zamanda gerçekleşmesi için çaba sarf edebiliriz.

Al Jazeera'da yayımlanan bu makale Haksöz Haber tarafından tercüme edildi.