Ghada Ageel / Middle East Eye

İsrail-Filistin savaşı: Değer verdiğim her şey şimdi enkaz altında yatıyor

Gitti.

Göz açıp kapayıncaya kadar, çok sevdiğim evim artık yok. İsrail, benim küçük evimi kendi varlığı ve güvenliği için bir tehdit olarak gördü.

Geçtiğimiz Cuma günü sabah 6:30'da eşimin yeğeni Wejdan, Gazze Şeridi'nin güneyindeki Han Yunus'tan bizi aradı. Zehra kasabasındaki apartmanlar bombalanmış.

Haberi anlayamadığım için “Hangisi?” diye sordum. Bir an sessizlik oldu. Sonra Wejdan “Hepsi” dedi. Telefonu oğluma uzattım ve ağladım.

Her şey gitmişti. Değer verdiğim her şey şimdi enkazın altında yatıyor. Okul günlerimin anılarıyla dolu değerli fotoğraf albümleri, sevgili arkadaşlarımın yüzleri, evliliğimin ilk günlerindeki gülümsemeler. Çocuklarımın ilk adımlarını, ilk oyunlarını ve okul fotoğraflarını yakaladığımız anlar. Hepsi gitti.

Ebeveynlerimin ve büyükannemle büyükbabamın fotoğrafları da gitti. Seyahatlerimin kayıtları. Geniş kütüphanem. Zor kazanılmış bazı sertifikalar. Mezuniyet fotoğraflarım. Kızlarımın sanat eserlerinin yanı sıra kayınbiraderim Muhammed'in düğün günümüzde yaptığı ve hediye ettiği devasa bir tablo da parçalandı.

Tüm bunlar ve çok daha fazlası yok oldu. Sanki anılarımın özüne bir bomba atılmış gibi hissediyorum.

Zehra kasabası, Gazze Şehri'nin güneyinde, Şeridin doğu kesiminde yer almaktadır. Hava saldırısı 24 apartmanı yerle bir etti. Her apartman beş kattan oluşuyordu. Her katta dört daire bulunuyordu. Bunların hepsi artık sadece geçmiş zamanda var.

Bu daireler yaklaşık 500 aileye ev sahipliği yapıyordu. Aralarında Dr. Abu Adam Safi ve Rus eşi gibi dostlarım da var. Mühendis Obaid'in ailesi. Abeer Allaham'ın ailesi. Um Shatha'nın ailesi. Abu Manhal'ın ailesi. Al-Daba'nın ailesi. Fora'nın ailesi. Al Tamimi ailesi. Ebu Ali ailesi. Gerçek çocuklar da dahil olmak üzere birçok aile!

İsimlerini söylemek istiyorum.

Silinmiş

Yazar James Baldwin'in şu sözlerine inanıyorum: “Yüzleşilen her şey değiştirilemez. Ama yüzleşilene kadar hiçbir şey değiştirilemez.” Bu nedenle, dünyanın görmezden gelemeyeceği şekilde bu ailelerin isimlerini vurgulamak çok önemlidir.

Yazarın Nakba'dan kurtulan büyükannesinin tüm amcalarıyla birlikte poz verdiği aile albümündeki en eski fotoğraflardan

Başkan Joe Biden, İngiliz ve AB'li müttefikleriyle birlikte, İsrail'in en katı aşırı sağcı hükümetinin söylemlerine bel bağladı (geçilmesi zor bir çıta değil). Biden, kafası kesilen İsrailli çocukların görüntülerini asla hayal edemeyeceğini söyledi. Ancak sözcüleri kafa kesmelerle ilgili bu yorumlarını geri aldılar.

Ancak, evleri yıkılan ve hayatlarını kaybeden çocuklar - gerçek çocuklar - hakkında hiçbir şey duymuyoruz. Çünkü onlar Filistinli.

Bu ailelerden kaçının İsrail'in bölgeyi boşaltma uyarısına karşılık olarak Gazze'nin kuzeyinden kaçan ailelere de barınak sağladığı ise belirsiz.

Bizim durumumuzda, dairemizi arkadaşımız Shaima Al Shawa'ya teklif ettik. Gazze'deki evi bombalanmıştı. Hayatta kaldı ve daha sonra babası, annesi ve erkek kardeşiyle birlikte Al Quds Hastanesi'ne sığındı. Al Ahli hastanesinin bombalandığı ve çoğu kadın ve çocuk 500 kişinin öldüğü haberi geldiğinde, Shaima'yı Zahra'daki evimize sığınmaya çağırdık.

Komşularım ve arkadaşlarımın çoğu, asıl evleri 1948'de İsrail tarafından yıkılan mülteciler. Zehra'nın yıkılmasıyla birlikte İsrail Gazze Şeridi'ndeki evlerin neredeyse dörtte birini yok etmiş oldu. Şimdi arkadaşlarım sokaklarda, gidecek hiçbir yerleri yok.

2016 yılında, 1970'lerde (bugün) İsrail olarak adlandırılan topraklardaki eski evini tekrar ziyaret etme fırsatını reddeden büyük büyükbabam hakkında yazmıştım. Büyükannem ona eski anılarını tekrar ziyaret etme fırsatını neden reddettiğini sormuş. Ona eski evinin yıkıntıları üzerinde yürümektense ölmeyi tercih edeceğini söylemiş.

“Evim” dedi boğuk bir sesle, “benim etim, benim terim, benim kanım ve benim kemiğim. Şu anda gördüğünüz kırık dökük insan benim. Bedeninin üzerinde nasıl yürümeyi bekliyorsun?” Sonra gözyaşlarını saklamak için büyükanneme sırtını döndü. 

Büyükbabam hayatta insanın kendi evinin enkazı üzerinde yürümesinden daha zor bir şey olmadığına inanırdı. Ancak belki de insanın kendi evinin enkazı üzerinde yürümesinden daha kötü bir şey vardır: “üzerinde yürümesine izin verilmemesi.”

Bugün, büyükbabamın acısını uzayda ve zamanda paylaşıyorum.

Bu toprakları terk edin

Bir evin yok edilmesi, bir vatanın yok edilmesinin yankısıdır. İsrail'in sömürgeci projesi Filistin'i, Filistinlileri ve Filistinlilerin evlerini haritadan silmek üzere tasarlanmıştır. Bu proje, Filistin toplumunu yok eden felaket olan 1948 Nakba ile başlamış, ardından yıllarca süren askeri işgal, Filistinlilere ve sivil altyapılarına yönelik amansız şiddetle kendini göstermiştir.

Bu şiddet 2008, 2012, 2014 ve 2022 yıllarında Gazze'ye yönelik tekrarlanan ve durmak bilmeyen saldırılar boyunca okullara, hastanelere, kliniklere, fabrikalara, camilere, kiliselere, köprülere, yetimhanelere, elektrik santrallerine, fırınlara, su kuyularına ve hatta spor tesislerine yönelik acımasız saldırıları da içermektedir.

Mesaj çok açık: “Bu toprakları terk edin.”

Ancak etnik temizlik ve insanlığa karşı işlenen suçlar karşısında Filistinliler her zaman kararlılıkla ve hiçbir bombanın yok edemeyeceği bir adalete bağlılıkla karşılık vermiştir.

* Dr. Ghada Ageel Alberta Üniversitesi Siyaset Bilimi Bölümü'nde (Edmonton, Kanada) misafir profesör olarak görev yapmakta, bağımsız bir akademisyen ve Faculty4Palestine-Alberta'da aktif olarak çalışmaktadır.

Middle East Eye'da yayımlanan bu makale Barış Hoyraz tarafından Haksöz Haber için tercüme edildi.