18 Nisan 2007. Yedi yıl oldu. Tilman Geske, Necati Aydın ve Uğur Yüksel’in  Malatya Zirve Yayınevi’nde vahşice öldürülmesi üzerinden 7 yıl geçti.  Katliamı yapan Salih Gürler, Cuma Özdemir, Hamit Çeker ve Abuzer            Yıldırım ve Emre Günaydın polis tarafından olay yerinde yakalanmıştı.  Hatta Emre Günaydın 3. Kattan atlayıp kaçmaya çalışırken yakalanmıştı.

Yani 7 yıl önce, katliamın yapıldığı anda polis suçüstü yapmıştı. Olay, bir  saniye bile fail-i meçhul kalmamıştı. Katiller kaçamamıştı. Beşi bir  yerde yakalanıvermişlerdi.

Peki ne oldu da 7 yıl sonra suçüstü  yapılmış bir katliamın sanıkları 5 yıl tutukluluk şartı uyarınca  tahliye edildiler? Hem kalmışsa Malatya’daki hem de Türkiye’deki  Hristiyanların, maktullerin akrabalarının ailelerini yedi yıl sonra bu  korkuyla, bu adaletsizlikle kim baş başa bıraktı?

Aslında dava  2010 yılında bitme aşamasına gelmişti. 19 Şubat 2010 tarihli duruşmada  Cumhuriyet Savcısı esas hakkında mütalaasını verip tutuklu 5 sanık  hakkında "3’er kez müebbet" hapis istemişti.

Hem de bunu  İstanbul Emniyeti Terörle Mücadele Müdürlüğü, 11 Kasım 2009’da Zirve  Yayınevi Cinayeti’nin arkasında Ergenekon olduğunu iddia eden 32  sayfalık raporuna rağmen yapmıştı savcılık. Çünkü Malatya’da davaya 1.  Ağır Ceza Mahkemesi savcıları, ne de Ergenekon davasına bakan 13. Ağır  Ceza Mahkemesi hakimleri bu raporu ikna edici bulmamış, iki dava  arasında ilişki olmadığına karar vermişti.

İşte davayı uzatan da bu kararlara rağmen Zirve’yi Ergenekon’a bağlama ısrarı oldu.

Önce İlker Çınar adlı epey şaibeli bir ismin 24 Aralık 2010'da Zekeriya Öz’e 21 sayfalık ifade vermesiyle başladı.

Birden  belgeler bilgiler yağmaya başladı. Tabii ki isimsiz ihbar mektupları.  11 Mart 2011’de İstanbul Cumhuriyet Savcılığı’na gelen isimsiz ihbar  mektubu İlker Çınar’ın söylediklerini tekrarlamaktaydı. Mektuba Jandarma  İstihbarat’ın misyonerlik hakkındaki bir toplantısında çekilmiş üç ses  kaydı da eklenmişti.

Allah verdikçe vermeye devam etti. Yine  Mart 2011'de Askerî Casusluk davası kapsamında aranan Gölcük’teki gizli  hazine sandığının bulunduğu zeminden tabii ki Zirve Cinayetiyle ilgili  belgeler de çıkıverdi.  

Belgeler tamamlanınca Öz harekete  geçti ve Malatya Jandarma Komutanı Albay Mehmet Ülger’in de aralarında  olduğu beş kişiyi tutukladı. Zekeriya Beyaz’ın da aralarında olduğu bir  grup ilahiyatçının evi arandı. Tam bu sırada Ahmet Şık ve Nedim Şener’i  tutuklaması nedeniyle şimşekleri çeken Zekeriya Öz görevden alındı.  Yerine davaya savcı Cihan Kansız atandı.

İlahiyatçıları  serbest bıraktı. Hurşit Tolon’un ifadesini aldı ve Zirve ile Ergenekon  arasında bir ilişki yok diyerek dosyayı, yeni tutuklularla Malatya’ya  gönderdi.

2013’ün Ocak ayının sonunda bu kez devreye her  zamanki gibi bir harddisk girdi. Hem de sanıklardan birinin  kayınbiraderinin ya saflığı ya da kazığı sonucu. Öz’ün tutukladığı  sanıklardan muvazzaf binbaşı Haydar Yeşil’in Kırşehir’de yaşayan  kayınbiraderi H.K. “taşınırken gardıropta bulduğu bir valizin içindeki  harddiski iş yerinde kullanılabilir düşüncesiyle almış, içine bakmış  Zirve ve Ergenekon belgeleri olduğunu görünce, hapisteki eniştesine bir  faydası olur diyerek Kırşehir Emniyeti’ne teslim etmiştir.

Kırşehir’de bavuldan çıkan harddiskin memleketin en karanlık örgütü TUSHAD’ın arşivi olduğunu nereden bilsin.

Türkiye  Ulusal Stratejiler ve Harekât Dairesi. 1993'te kurulmuş ama 80 öncesi  Malatya’da efsanevi başkan Hamido’nun öldürülmesinden, Turgut Özal’ın  mezarını açtıran öldürülme hikayesine kadar her şeyin arkasından çıkan  en gizli örgüt. Zirve Katliamı da onların işi. TUSHAD’ın başında da  Hurşit Tolon var.

13 Ocak 2013’te emekli orgeneral Hurşit Tolon’un da aralarında olduğu dört kişi daha tutuklandı. Davaya ek iddianame yazıldı.

Son durum ise şöyle;

Katliamın 7 yıl önce suçüstü yapılan sanıkları dava böyle sakız gibi uzatılınca, avukatlar, savcılar da bu uzatmalara sorgusuz sualsiz destek verince  tahliye oldular. İçeride tutuklu olarak ise sonradan eklenen TUSHAD  hikayesinden tutuklanan 9 asker kaldı.

Zirve Katliamı’nın  arkasında o beş katil çocuk olmayabilir. Misyonerlerle mücadelenin bir  zamanlar devlet politikası olduğu düşünülünce bunun arkasını aramaktan  daha normal bir şey yok. Ama yedi yılda bunu ispat edemeyip, tuhaf  iddialarla davayı Ergenekon’la birleştirme gayretkeşliğinin gerçeğin  ortaya çıkmasına hizmet etmediği açık.

Sonuç ibretlik ve açık.

İlker  Başbuğ’u delillerin, suçun en sağlam olduğu davalardan internet  andıcından yargılamakla yetinmeyip onu Ergenekon gayya kuyusuna  teröristbaşı diye atınca parmak sallayan bir Genelkurmay Başkanı’ndan  bir mağdur oluşturdunuz.

Bu davalara en büyük kötülüğü, tahliyeler değil, davaları şişirenler, harareti artırmak için eklemeler yapanlar yaptı.

Temizlenirken kirlendik. Bu arada katiller de dışarı çıktı...

Türkiye