Yaklaşık 9 yıl önce Almanya’da muhacirken, şiir formunda yazılmış ve henüz yayınlanmamış “Hicrette Muhasebe” kitabımızdan gündeme uygun bir bölümü paylaşmak istiyorum.

 

Savaş sonu ülkede, örgütlü tek yapıydı ordu

Bu yüzden yeni devlete, ordu damgasını vurdu

 

Pozitivist Osmanlı paşaları, devleti kurdu

Saltanat sürdü, tahta batıcı paşalar oturdu

 

Yeni sultan bürokratlar, modern ve “çağdaş”tılar

Emperyalistlerle, aynı kültürü paylaştılar

 

Halkı gerici sayıp, “başöğretmenlik” tasladılar

Sistemi seküler kültüre, Batı’ya yasladılar

 

Statüko için karşıydılar, hak ve özgürlüğe

İdeolojik dogmatizim, sebep oldu körlüğe

 

“Biz bu cumhuriyeti, kanla, irfanla kurduk” dendi

Kan, zulüm evet, ama “irfan” sürekli tepelendi

 

İrfanı, Hak bilgiyi, hor görmüştü “Cumhuriyet”

Tuğyanla yok edildi, hak, adalet ve hürriyet

 

Rejime,“cumhuriyet” dedikleri, ilk günden beri

Neden o sistem hiç girmedi, hudutlardan içeri?

 

Gören varsa eğer, göstersin bize “cumhuriyeti”

Yaşanan, halka tahakküm ve askerin vesayeti

 

Egemenlik, “kayıtsız şartsız” darbeci askerlerin

Rant-iktidar ilişkileri, çirkin boyutta “derin”

 

Oligarşinindi hâkimiyet, kayıtsız, şartsız

Halkın payına kölelik düştü, ezildi bahtsız

 

Evet, egemenlik patronun, silahlı bürokratın

İktidar ve rant tekelinde, zâlim aristokratın

 

Hiç hâkim olmadı ülkede, halkın “hür iradesi”

Sivillerin ensesindedir, darbecinin nefesi

 

Bu güç, tek sahibi ve efendisiydi ülkenin

Ona ters düşen, zulmüne maruzdu düzenin

 

Kürtlük ve İslam’ı, oturttular iç düşmanlar safına

Gerçek bölücüler başladı, tüm ülkede cadı avına

 

Bu paranoya ile, seksen yıldır halkla savaştılar

Hak, hukuk tanımadılar, insani hududu aştılar

 

Halkın seçtikleri, hep atanmışlarca engellendi

İktidar ve rant hırsıyla, halk iradesi gölgelendi

 

Halk kimi seçerse seçsin, hep onlar iktidardı

Her gelişmeye engeldiler, bütün toplum bîzardı

 

Seçilmiş atanmışa tabi, sanki onun kâhyası

Yetki bürokratta, sorumluluk seçilmişin tasması

 

Tokmağı almış ele, davul seçilmişin boynunda

İstediği gibi vurur, “demokrasi” oyununda

 

Vur bürokrat davula, keyfine göre vur, dan dan dan

Utansın itiraz etmeyen, korkakça teslim olan

 

Ülkende “Cumhuriyet” varsa, sadece lugatlarda

Despotluk egemen her yerde, mutsuzluk suratlarda

 

“Referandum” maddesi, önermiştim anayasaya

Dendi ki: “Halk ehil değil, doğru tercih yapmaya”

 

“Halk cahil” diye karşıydılar, onun özgür “oy”una

Şu “Demokrasi” hilesiyle, getirdiler oyuna

 

Sözde sivil kuruluşlar bile, tam militaristti

Her biri laiklik adına, azgın bir teröristti

 

Siyaset kapı açarsa, bazı özgürlüklere eğer

Statüko için, durumdan vazife çıkarır asker

 

Darbecilerin eğitim yeri, hep Amerika’ydı

Bu despotlar, Amerika adına bir harikaydı

 

Darbelerin arkasındaydı, ABD ve Batı

Hep havuç ve sopayla, terbiye ettiler halkı

 

Darbe, sıkıyönetim ve olağanüstü haller

Seksen yılın, yarıdan fazlasını işgal eder

 

Yunanistan’da darbeciler, yıllardır hapislerde

Bizde itibar görür, medyada, “derin” kulislerde

 

Hesaba çekilmedi, orduyu darbeyle kirleten

Hep haksızlık ve keyfilikle, ülkeyi gerileten

 

Darbelerle fakir halkı ezdiler, hem de rezilce

Zaten kısıtlı olan haklar, tırpanlandı sefilce

 

Tüm darbeler söz verirler, tam bağlılık göstermeye

Küresel sömürüye ve işbirlikçi sermayeye

 

Karar alırlar, emekçinin ve halkın aleyhine

Şeytan üçgenindeki, büyük patronların lehine

 

Sermayedarı kayırmak, darbenin kutsal göreviydi

Patron lehine emeği ezmek, nedense ilk işiydi

 

Sermayeci oligarşiye, teslim olunca devlet

Tabi halk soyuldu, belli ellerde toplandı servet

 

İslam, haksız servet birikimine karşıydı elbet

Bu yüzden, “irtica” yaygarasıyla saldırır devlet

 

Fakir halkın örgütleri, hep kapatıldı hiddetle

Asker -sermaye örgütleri, çalıştılar şehvetle

 

İnsan onuru tutuklandı, sürekli örselendi

Egemenler özgür yaşadı, mazlum kitle fişlendi

 

 Darbe, sıkıyönetim derken, yaygınlaştı sefalet

 Özgürlük ise tam yok oldu, katmerlendi esaret

 

Resmi Bayramlar, Ortak Sevinç Günleri değil

 

Bunca zulüm yapılmıştır, ilk darbenin ertesinde

Ezilenin gözyaşı var, “Cumhuriyet” kefesinde

 

“Cumhuriyet” bayramına, tabi halk etmez itibar

Asker, öğrenci katılımını, devlet zorunlu kılar

 

Sırf aristokrat egemenler, katılır törenlere

Böyle törenler absürd gelir, gerçeği görenlere

 

Faşist törenlerle, korku krallığı imaj tazeler

Askerler, tanklar, resmi nutuklar, hep aynı teraneler

 

Küçük azınlık mutluyken, ekseriyet ağlıyorsa

Bayram olur mu o gün, bunca hüzünlü yürek varsa

 

Üstelik yeni zulümler yapılıyor, sözde Bayramda

İsraf edilir bütçe, işsizlik, sefalet var her yanda

 

Abartılı gösterilerde yapılan bunca israfla

Kaç fabrika, hastane yapılır, düşünülse insafla

 

Ama vicdan ve insaf, “Cumhuriyet”le rafa kalktı

Seksen yıldır sömürülüp ezilen, hep mazlum halktı 

 

Bir de trafik zulmü olur, sanki bayram hediyesi

Halk bu dayatmaya isyan eder, duyulmasa da sesi

 

“Beyaz Türk”ün bayramı, ezilen halka hüzün verir

Madem ortak sevinç değildir, kaldırılması gerekir