“Cum­hu­ri­ye­ti­mi­zi Ata­türk’e, de­mok­ra­si­mi­zi İnö­nü’ye borç­lu­yuz” der­di, Ba­şöğ­ret­me­nim Hik­met Bey...

Her cum­hu­ri­yet bay­ra­mın­da he­pi­mi­zi kar­şı­sı­na di­zer, ken­di­si mer­di­ven ba­şı­na çı­kar, ba­cak­la­rı­nın üze­rin­de yay­la­na yay­la­na ve ge­ri­ne ge­ri­ne nu­tuk atar­dı:
“Va­ta­nı biz kur­tar­dık!”

“Cum­hu­ri­ye­ti biz kur­duk!..”

“De­mok­ra­si­yi biz ge­tir­dik...”

“Mem­le­ke­te en çok biz hiz­met et­tik!”

“Biz”, ya­ni CHP...

Ba­şöğ­ret­me­nim if­lah ol­maz bir CHP’liy­di. O da föt­rü­nü ba­şı­na ge­çi­rir, gü­neş göz­lük­le­ri­ni ta­kar, il­çe­de­ki “CHP’li ön­der”ler­le bir­lik­te şe­hir tu­ru atar­dı.

De­mok­rat Par­ti’nin kö­yü­mü­zü su­ya ka­vuş­tur­du­ğu gün­ler­de, da­ya­na­ma­yıp sor­dum: “Si­zin par­ti­nin hiz­met­le­ri­ni an­la­tır mı­sı­nız?”

Yi­ne “va­tan-mil­let-Cum­hu­ri­yet” de­me­ye baş­la­yın­ca, bü­tün ce­sa­re­ti­mi top­la­ya­rak iti­raz et­tim:

“Köy­le­re yol mu yap­tı­nız, su mu ge­tir­di­niz, has­ta­ne mi in­şa et­ti­niz, ne yap­tı­nız?”

Ben so­mut şey­ler is­te­dik­çe, o ina­dı­na so­yu­ta ka­çı­yor, nu­tuk atı­yor­du. Du­yan da CHP’nin Tür­ki­ye’yi ih­ya et­ti­ği­ni zan­ne­der­di. Hâl­bu­ki hiç­bir te­si­sin, hiç­bir hiz­me­tin üs­tün­de CHP im­za­sı yok­tu. Bu­nu ba­bam­dan duy­muş­tum.

Ta­bii çok kız­dı... Te­nef­füs­te öğ­ret­men­ler oda­sı­na ça­ğır­dı ve bir gü­zel haş­la­dı.

Ama su­alim hâ­lâ ce­vap­sız­dı. Hâ­lâ da ce­vap­sız..

27 se­ne ke­sin­ti­siz ve mu­ha­le­fet­siz ik­ti­dar olan CHP’nin ül­ke kal­kın­ma­sı­na hiç­bir kat­kı­sı yok! Bu­nun ken­di­si de far­kın­da ol­du­ğu için, “hiz­met”le­riy­le de­ğil ide­olo­ji­siy­le gün­dem oluş­tur­ma­ya ça­lı­şı­yor: Dün “Cum­hu­ri­yet mi­tin­gi”, bu­gün “cum­hu­ri­yet yü­rü­yü­şü” ve çe­lenk kri­zi...

“Ya­şa­sın cum­hu­ri­yet!..

Ya­şa­sın la­ik­lik!..” çığ­lık­la­rı.

CHP hâ­lâ slo­gan­lar­da var­lık arı­yor:

“Cum­hu­ri­ye­ti biz kur­duk, de­mok­ra­si­yi biz ge­tir­dik!..”

Da­ha ne­ler! De­mok­ra­si­yi CHP’nin ge­tir­di­ği id­di­ası, ta­ma­men mes­net­siz bir id­dia... CHP ne za­man de­mok­rat ol­muş ki, de­mok­ra­si ge­tir­sin?

27 Ma­yıs dar­be­ci­le­ri­ne “Em­ri­niz­de­yim” di­ye­rek hu­lus çe­ken CHP Ge­nel Baş­ka­nı İs­met İnö­nü...

“İh­ti­lâ­lin ne için­de­yiz ne dı­şın­da” di­yen de o...

İdam seh­pa­la­rın­dan ge­çi­ri­le­rek ik­ram edi­len ik­ti­da­rı içi­ne sin­di­rip te­şeh­hüt mik­ta­rı baş­ba­kan­lı­ğa ra­zı olan yi­ne o...

CHP’nin hâ­kim ol­du­ğu yıl­lar­da şe­hir­ler­de “Po­lis Dev­le­ti”, köy­ler­de “Jan­dar­ma Dev­le­ti” var... Va­tan­daş­lar “par­ya” mu­ame­le­si gö­rü­yor, sırt­la­rı­na her tür­lü “an­gar­ya” yük­le­ni­yor...

Mil­let yok­lu­ğun, kıt­lı­ğın, yok­sul­lu­ğun ya­nın­da bir de ezan­sız­lık­tan do­la­yı acı çe­ki­yor... Bu yüz­den eli­ne ge­çen ilk fır­sat­ta (14 Ma­yıs 1950 ge­nel se­çim­le­rin­de) CHP’yi yer­le bir edi­yor. Öy­le bir sil­le yi­yor ki, bir da­ha aya­ğa kal­ka­mı­yor, ik­ti­da­ra ge­le­mi­yor. Bu gi­diş­le de ge­le­me­ye­cek: Çün­kü hâ­lâ mil­le­tin ter­si­ne gi­di­yor.

Mil­le­tin ter­si­ne git­tik­çe de, “al­ter­na­tif” ol­mak­tan çı­kı­yor.

Ne ta­lih­siz­lik: Tür­ki­ye’nin en es­ki par­ti­si­nin ül­ke kal­kın­ma­sı­na iliş­kin hiç­bir pro­je­si yok...

Te­rö­re iliş­kin hiç­bir tek­li­fi yok...

Hiç­bir eko­no­mik mo­de­li yok...

Kos­ko­ca CHP, mar­ji­nal par­ti­le­rin ko­lu­na gir­miş, on­lar­la bir­lik­te ba­ğı­rı­yor, yü­rü­yor, eleş­ti­ri­yor.

Ge­nel Baş­ka­nı, Cum­hur­baş­kan­lı­ğı re­sep­si­yo­nu­na ka­tıl­ma­ya­rak gün­dem oluş­tur­ma­ya ça­lı­şı­yor.

Ger­çek­ten de hem CHP, hem de Tür­kiye için büyük talih­siz­lik!

YENİ AKİT