Bugünler 24 Aralık ile 1 Ocak arasındaki 1 haftalık zaman dilimi, Katolik Hristiyan dünyasının ve Protestanlığın takvim hesaplarına göre, Hz. İsâ aleyhisselâm’ın Hz. Meryem’den dünyaya geliş yıldönümü olması dolayısıyla en büyük bayramlarından birisi olarak kutlanır.  İngilizce ve fransızcada Christmas, almanca olarak ‘Weihnachten’ olarak anılan bu bayram günlerinde ticaret canlanır, her toplumdaki inanç merkezli kutlamalar ve bayramlarda olduğu üzere,  insanlar hediyeleşirler.

Ama,  

Ortodoks Hristiyan dünyasında ise, bu tarih genel olarak, Ocak ayının 7-ile 14’üncü günlerine rastlar..  (Bilindiği üzere, ‘Hristiyan’ terimi, Christ’in, yani Hz. İsâ Mesih’in, Hz. Jesus’un yolundan giden, ona inanan mânasındadır. Avrupa dillerinde, bu anlayışa paralel olarak, Müslümanlar için ‘Muhammed’in yolundan giden’ mânasında, yanlış olarak, ‘Muhammedan’  denildiğini de görürüz. Ama, Müslümanlar, bu terim yerine, ‘Allah’a teslim olanlar, onun emir ve nehylerini gözetenler’ mânasında, kendilerini Kur’an’ın isimlendirmesine uygun olarak İslam, Muslim/ Müslüman diye isimlendirirler.)

Hz. İsâ hakkında zaman içinde çok farklı yorumlar yapıldığını tekrarlamaya gerek yok..

En önemlisi, Allah’u Teâlâ’yı, her şeyin yaratıcısı olarak  en üstün ve tek irade sahibi olarak kabul eden biz Müslümanların ‘Tevhîd’ inancımıza taban tabana zıd olan, ‘Baba, Oğul ve Rûh’ül-Quds’ diye anılan ‘teslîs/ trinité / üçleme’ inancına büyük çapta bağlı olduklarından, aramızdaki en temel ayrılık noktası burasıdır.  

Buna rağmen, çok sistematik şekilde olmasa bile, Hristiyan insanlardan niceleri de ‘teslis’ inancını kabullenemediklerini ve bunun yerine ‘tevhîd’ inancının, son derece tatmin edici olduğunu söylerler. Kaldı ki,  Hz. İsâ dininin ilk asrında, İskenderiye Kilisesi etrafında şekillenmiş olan ‘Arius  Mektebi’ de ‘tevhîd’ inancına yakın bir inanç sistemi geliştirdiği için, diğer Hristiyan mezhebleri tarafından ‘inançsızlık veya sapıklık’ olarak suçlanmıştır.

İnsanların farklı bakış açılarının veya idrak ve müşahede kabiliyetlerinin olması yüzünden, inanç konularında da farklılıkların ortaya çıkması tabiîdir.

Bu izah çabalarından sonra belirtelim ki, Hz. İsâ Mesih aleyhisselâm’ın hangi tarihte doğduğuna dair kesin bir tarih gösterilemese de, bu yıl, 2024’ncü miladî yıla girmek üzereyiz..  Her hâlûkârda, dünyaya bir beşer olarak gelmiş bir Yüce Peygamber olması açısından; onun muhtemel ‘veladet’ günlerini kutlayan Hristiyanların bu kutlamalarına kendi inanç değerlerimiz açısından zıdlaşmayan bir çerveve içinde kaldıkları takdirde, onlara biz de tebriklerimizi dile getirebiliriz, elbette..  

Tabiatiyle, biz Müslümanlar, ‘Amentü’ diye başlayan inanç formülümüz içinde  Allah’a, meleklerine, ‘Kitab’larına, Resul’lerine, Âhiret Günü’ne ve öldükten sonra hesaba çekileceğimiz’ gibi temel inançlara bağlılığımızı söylerken; bütün bu kabullerimizin, İslam açısından teyid ve tasdik olunmuş şekliyle sınırlı olduğunu da bilhassa bilmek zorundayız.

Evet, bu sınırlar içinde o yüce Peygamber’in muhtemel velâdet yıldönümü günlerinde ona bağlılık gösterenlerin sevincine, bütün ilâhî peygamberler gibi, sırf o yüce Peygamber’in yüzü suyu hürmetine de tebriklerimizi sunarız. Yeter ki, kutlamalarını, o yüce Peygamber’in şânına yakışan bir tarz ve olgunlukta gerçekleştirsinler. (Bu konuda, Hristiyan arab yazarlarından Khalîl Cibran’ın 100 sene öncelerde yazdığı  nefis bir Hz. İsâ yazısı vardır;  ona önümüzdeki günlerde bir vesileyle değiniriz, inşaallah..)

Aynı durum, Hz. Âdem, Hz.Nuh,  Hz. İbrahîm, Hz. Mûsa ve Hz. Dâvud  ve diğer bütün enbiyaullah için de geçerlidir. Çünkü, enbiyaullah, karanlık bir gecede, gökyüzünden bize ışık veren yıldızlar hükmündedirler.  Hele de materyalistleşmiş, taşlaşmış, güce tapar modern çağların ateistleşme azgınlığına saplanmış ve sûreten insan olmakla birlikte; sîreten, rûhen insanlıktan nasibi olmayanlara, acımaktan başka söyleyecek sözümüz yoktur.

İnsanlığın o yüce kurtuluş önderlerini hakkıyla anlamak, idrak etmek ve onların gösterdiği istikamette bir hayat çizgisi tutturmak dikkat ve çabasında olanlara, tekrar tebriklerimizle..

*

Giderek daha bir materyalistleşen, insanın ruhunu anlamaya kapalı bir çağın, insanlara bakışının ‘Homo hominu lupus..’  (İnsan insanın kurdudur..) şeklindeki sapkınlıkları, bugün, dünya çapında, ‘ateizm’in dondurucu iklimlerinde daha bir şuûrsuzca yol almaktadır. ‘İnsan’ın muhtaç olduğu kurtarıcı bütün ilâhî mesajları, hepsini kendi potasında kaynaştıran İslam inancı ve müslüman idraki ise, bütün ilâhî peygamberlerin aziz hâtıralarıyla , bütün insanlığın  yolunu aydınlatmaktadır.

*

Star