Gülşen Özer / Yeni Akit

Ülkemizdeki Çeçen muhacirlerin katledilmeleri, ara ara onları gündemimize sokuyor olsa da  aslında gerçek anlamda bu sorunları bilen çözüm üretmeye çalışan kişilerin sayısı son derece az. Çeçen yetimlerin  ilk ve en önemli sorunu bu ülkede yaşadıklarını belgeleyememeleri ve bir kimlik alamamalarıdır: Yokturlar.  İkinci sorun eğitim sağlık vs.  Ama ne önemi var ki zaten onlar yoklar.

Ülkemiz tarih boyu muhacir kabul eden hatta misafir ettiğinin dini etnik kimliğini değil mağduriyetini esas almış bir geleneğe sahiptir. Suriye'deki katliamlar akın akın gelen muhacir konvoylarına ev sahibi olmaya neden oldu. Bu konu zaten sıkça yazıldı tartışıldı. Bu yazıda yine muhacirlerden ancak farklı bir kategoriden bahsedeceğim: Çeçen muhacir çocuklar. 

Suriyeli çocukların gelişiyle beraber sorunun büyüklüğü çözümü daha hızlı üretmeye neden oldu ve bu çocuklara geçici kimlik numarası verildi bu numaralarla da okullara kaydolmaları sağlandı. Bu işlem çocuğun denk olduğu sınıfın tespiti ardından yapılıyor. Geçici eğitim merkezlerinin açılmasıyla da dil bilmeyen çocuklar adaptasyon sürecini atlatana kadar buralara gidebilmektedirler. Buraya kadar herşey bir plan dairesinde Suriyeli muhacir çocuklar için sunuluyor. Gelelim yıllardır ülkemizde yaşayan Çeçen-Kafkasyalı muhacirlere ve çocuklarının durumuna.

Kafkasyalı muhacirler hatta Çeçenistan da olup bitenler gündemimizden çıkalı bir hayli zaman oldu. Neden böyledir ayrı bir konu ama bir gerçek var ve oda yıllardır yanı başımızda kaderleriyle baş başa cebelleşen; Kafkasyalı yetim çocuklar.  Ülkemizdeki Çeçen muhacirlerin katledilmeleri ara ara onları gündemimize sokuyor olsa da  aslında gerçek anlamda bu sorunları bilen çözüm üretmeye çalışan kişilerin sayısı son derece az. Çeçen yetimlerin  ilk ve en önemli sorunu bu ülkede yaşadıklarını belgeleyememeleri ve bir kimlik alamamalarıdır: Yokturlar.  İkinci sorun eğitim sağlık vs.  Ama ne önemi var ki zaten onlar yoklar.

Suriyeli çocuklar için Milli Eğitim Bakanlığı ivedilikle çözüm üretince aslında Çeçen çocuklar için de bir umut doğdu. Geçici kimlik numarası alabilirler ve tıpkı onlar gibi devlet okullarına gidebilirler diploma alabilirler ve sığındıkları bu ülkede yaşamlarını kurabilirlerdi. Ama ne yazık ki durum böyle olmadı.... Muhacir çocuklar için düzenlenen yönetmelik ilan edilip duyulmasına bile fırsat kalmadan sadece Suriye'den gelenler ile sınırlı olduğu şekline dönüştürülerek yürürlüğe kondu. Bu çocuklar için açılan geçici okullarda yine sadece Suriyeli öğrenci kabulü ile Milli Eğitim Bakanlığına bağlanabilme imkanı oluşturuldu. Öğretmenler de Suriyeli olduğu takdirde maaş alabileceklerdi. Peki bu durumda ülkemize sığınmış olan Çeçen muhacir çocukların ve annelerinin ne hissetmiş olabileceğini tahmin edebiliyor musunuz? Suriye'den gelen göç dalgasına kadar belki bu aileler bu imkanın olamayışını kabullenmişlerdir ancak aynı şartları taşıyan sadece sayı olarak fazla olmalarından dolayı gündemi zorlayan ve çözüm üretilen Suriyeli yetimlerden bu çocukların ne farkı var? Eşi şehit olan annelerin umutla sığındıkları ülkemizde bu boyunlarını bir kez daha bükmelerine neden olmaz mı? Babalarını kaybetmiş çeçen çocukların yetimliklerini katmerlemez mi? Suriyeli yetimler için yapılması zaten gerekli olan şey yapıldı. Çeçen çocuklar için de çok geç kalınmış olsa da vatandaşlık verilerek eğitim hakkı tanınması gerekmez mi?

Onların da başka gidecek yeri yok. Babaları ve çoğunlukla da anneleri dahi yok. Anaları da babaları da Müslüman Türkiyeliler. Kendilerini himaye eden İMKANDER bu çocuklar için bir iş merkezinde iki katı kiralamak suretiyle bir okul açtı. Çocuklar Türkçe Rusça Matematik dersleri görüyor. Kendi olanaklarıyla eğitim sonunda diger öğrencilerle aynı seviyeye geleceler belki ama bu şartlarda hiçbir zaman bunu belgeleyemeyecek ve diploma alamayacaklar. Tekrar hatırlarsak onlar yıllardır buradalar ama resmiyette yoklar. Hükümetten  üvey muhacir durumuna düşürülmemek için atacakları küçük bir adım bekliyorlar. Sadece Suriyeli kardeşlerine tanınan hakların kendilerine de tanınmasını...