İlmek ilmek örülmüş alnımıza

şafak sevdası

ezilmişlerin dudağında umut

üşüyen çiçeklere güneş

dost bildik bir kere

hayatı kanıyla dokuyanı

acı içinde de olsa

kardelenler açacak

yorulma sakın

düşme

sen susan dudaklarda umutsun

geceyi gözleyen baykuşlara karşı

mermer gövdenle dikil

sarsılmaz imanla

ölerek karşılanır şafak sevdası

doğacak günün hakkı var bizde

unutma

can pahası taşınır sancak

hayatı paylaşmak

sevinmek gülmek can pahası

direnmek yakışır bize

hani söz vermiştik, andlar içmiştik

sabrın burcuna sancağımızı dikmeye.

Kaynak: Haksöz Dergisi, Ağustos 1994