Çağın havarisine mektup
Bünyamin Doğruer
Ey çocuk
ey yanağında felaket gamzeleri açan
gelişin bir deprem olsun, toprak yarılsın
ve ellerin zekeriyyanın avuçlarında
adansın mutlak olana
sonra bir haber gelse ikindi serinliğinde
çağımın meryemine, o adayan anneye
güneşi altında taşıyan kuşunuz süzüldü rabbine
muştular gitsin kulaktan kulağa
cennet yeniden dirilsin ruhlarda
ey havari, uygar çarmıha gerilse de bedenin
bal özünü doldur peteğe
yürek terlesin gözyaşı, akıt bu sevdaya
onurlu başını yükselt göğe, kurban ol rabbine
yeter ki bu din çekilmesin çarmıha
ihanet var, furkan olana
ve beyinler felçli, kerim olana
bu zulüm az mı gelir yoksa
önce gidenler nerde kaldılar
özledim havarileri
onlardı kitaba aşkla bağlanan
nerde kaldılar
aşk merhamet ateşini yakanlar
nerde kaldılar
mumyalanmış roma, işte amerika
özgür bedenlere zincir düşünülür
hıristiyanlığa benzer islam sunulur
biz susarsak, yıkılır ümmet tufan olur
ey havari çekilsen de filistin askısına
kurban olmak ne güzel
ölümü güzel gösteren rabbine
tek furkan olan Kur'an çekilmesin çarmıha.
HABERE YORUM KAT