Ahmet Varol / Yeni Akit

Büyük siyonist olmak kolay mı?

Büyük kelimesi salt haliyle olumlu anlam taşır. Ancak bir tür açısından kullandığınızda o türün diğer mensuplarına kıyasla büyük olduğunu kastetmiş olursunuz ki bunun salt büyüklükle ilgisi yoktur. Örneğin “büyük köpek” dediğiniz zaman, sözünü ettiğiniz şeyin köpek cinsinden olanlara nispetle büyük olduğunu kastetmiş olursunuz. Dolayısıyla onun büyüklüğünün, insan türünden olanlara nispetle herhangi bir kıymet ve itibarı yoktur. 

Geçtiğimiz günlerde Filistin’in Beytlahm şehrinde siyonist işgalci askerlerin ilkokul çağındaki çocukları kovalaması sırasında, 7 yaşındaki Reyyan Süleyman isimli bir çocuk onlardan kurtulmak amacıyla kaçarken yüksek bir yerden düşerek hayatını kaybetti. Bu çocuğun ölümüne sebep olan askerler büyük siyonist sayılmaz. Çünkü ellerindeki kocaman tüfeklerle ilkokul çağındaki küçük çocukları kovalamak işgal altındaki Filistin topraklarında artık iyice sıradanlaşmıştır ve bunu herhangi bir siyonist yapabilir. 

30 Eylül 2000’de, Gazze’de babasının arkasına sığındığı sırada siyonist işgalcilerin keskin nişancılarının mermilerine hedef olan 11 yaşındaki Muhammed Cemal ed-Durre’nin öldürülmesi siyonist vahşetin gerçek yüzünü gözler önüne seren önemli bir olay olarak tarihe geçti. Ama siyonistler bu cinayeti işleyen askeri de “büyük siyonist” saymadı. Çünkü böyle bir cinayeti de alelade bir siyonist işleyebilir.

31 Temmuz 2015’te sabaha doğru siyonist bir çete Nablus’un Duma kasabasında bir evi, içinde kalanların uykuda olduğu saatlerde yakarak bir ailenin tüm fertlerinin yanmasına sebep olmuştu. Sadece Ahmed Devabişe isimli çocuğun hayatı uzun çabalar sonucu kurtarılabildi. Ailenin diğer bütün fertleri yanarak öldü. Yanarak ölenlerden biri de Ali Sa’d isimli 18 aylık bir bebekti. Ama siyonistler bu korkunç kundaklamayı yapanları bile “büyük siyonist” saymadı. Çünkü bu tür kundaklamalar, cinayetler siyonistler açısından sıradan bir iştir. 

Ama Sabra ve Şatilla katliamı gibi, binlerce kişinin hunharca katledildiği büyük katliamın baş sorumlusu Ariel Şaron, büyük siyonist olarak kabul edildi ve askeriyeden ayrıldıktan sonra siyaset sahnesinde hızlı yükseliş kaydetti. Siyonist işgal devletinde icraat açısından en önemli makam sayılan başbakanlık makamına oturarak yıllarca işgal rejimini yönetti. 

9 Nisan 1948’de Deir Yasin katliamını gerçekleştiren Irgun terör örgütünün o zamanki lideri Menahem Begin de “büyük siyonist” olarak kabul edilmiş ve söz konusu katliamdan kısa bir süre sonra kuruluşunu ilan eden işgal devletinin siyaset sahnesinde hızlı yükseliş kaydetmiştir. 

Irgun militanları sabaha doğru Kudüs yakınlarındaki Deir Yasin köyünü basıp yaralı olarak kurtulabilen birkaç kişi dışında bütün köy halkını öldürmüştü. Öldürülenlerin çoğu kadın ve çocuktu. Irgun teröristleri hamile bir kadının karnını yarıp bebeğini de hançerlemişlerdi. Irgun terör örgütünün lideri Begin bu katliamı çok önemli stratejik bir eylem olarak nitelemişti. 

25 Şubat 1994 tarihinde Hz. İbrahim Camisi’ni sabah namazı esnasında basarak, insanların secdeye vardığı sırada otomatik silahlarla üzerlerine mermi yağdırarak onlarca kişiyi katleden, Kach isimli terör örgütünün mensubu Barush Goldstien da “büyük siyonist” olarak kabul edildi, hemcinsleri tarafından. Eğer öldürülmüş olmasaydı belki siyaset sahnesinde o da yükseliş gerçekleştirebilir ve seçimlerde Netanyahu’nun güçlü bir rakibi olabilirdi. Bizzat siyonist medyanın, “Siz Goldstien’ın size göre bir kahraman olduğuna inanıyor musunuz?” sorusuna muhatap olan bir siyonist şu cevabı vermişti: “Evet. Onun bir kahraman olduğuna ve övgüye değer kahramanca bir eylem gerçekleştirdiğine inanıyorum.”

İngiltere Başbakanı Liz Truss da kendisinin “büyük siyonist” olduğunu ileri sürdü. Gayet iddialı konuştu. Ama olamaz mı? Eğer Şaron’un, Begin’in, Goldstien’ın ve benzerlerinin ruhunu taşıyorsa olabilir! Bu imkansızdır, demiyoruz. Mümkün ve muhtemeldir. Eğer öyleyse tüm siyonistlere seslenebiliriz: Truss’ı alkışlayabilirsiniz ey siyonistler! O gerçekten büyük siyonistmiş!