Selahaddin E. Çakırgil’in yorumu:

Önce bir genel durum tesbiti..

Dünyanın her yerinde suçlular veya suçlananlar, suçlu oldukları sanılanlar /sanıklar kendilerini kurtarmak veya mâzur göstermek için her yolu deneyebilirler. Ve bu suç da değildir. Hükmü doğru veya yanlış şekilde inşa edecek olan mahkemelerdir. Hüküm kesinleşinceye kadar da kimseye kesin suçlu gözüyle bakılamaz. Suçunu ânında ya da yıllar geçtikten sonra vicdan azabı çektiği için itiraf edenler de var ise de, bunlar istisnaî durumlardır, genel kaideyi değiştirmez.

*

15 Temmuz Darbe Hıyaneti’nin sanıklarıyla ilgili yargılamalar komedi sınırlarını aşıyor. Yüzlerce sanığı olan muhakemelerin iddiânamelerinin hazırlanması bile bir yılı buldu, yargılamaların da daha az olmayacağı anlaşılıyor.

Bu durumda, burada yargılama usulünde de bir yanlışlık olduğu görülüyor. Yeni Adalet Bakanı Abdulhamid Gül Bey’e de -hayırlı hizmetler dileklerimizle- hatırlatalım. O darbe hıyanetine aktif olarak katılanlar, savaş uçaklarını, savaş helikopterlerini, tanklarını kullananlar, halkın üzerine ölüm kustukları kesin delillerle belirlenenler, TSK’nın en üst komutanlarını üstelik de onların en yakın yâverleri, güvenilir elemanları oldukları halde, ilk yarım saat içinde bağlayıp gözaltına alan asker kişiler ve onlara yardımcı oldukları anlaşılan polis, yargı elemanları vs… Bu gibilerin yargılanması için, cürm-ü meşhud / suçüstü yargılama usûlüne geçilmeliydi; vakit henüz de geçmiş değildir. Suçüstü usulü yargılama, bu gibi darbe teşebbüslerine uygulanmayacaksa, kim için vardır?

Bu ‘suçüstü’ yargılamalarında sür’atle verilen kararlarda hata olursa, cezalandırılanlar için idâm cezası olmadığına göre, kararlarda, üst yargı mekanizmaları devreye girer.

(...)

Yazının devamı için tıklayın: Bu Tip ‘Operasyon’ların Durdurulması Düşünülmeli Değil mi?