Cumhuriyet tarihinin en büyük vergi affı ilan edildi.

Bilmem kaç kalemde bilmem kaç bin kişinin devlete vereceği vergiler ve cezalar indirildi.

Aslan payı ise Aydın Doğan’a düştü.

Bizim Ekonomi Servisi’nin söylediğine göre, altı milyardan başlayan borcu çeşitli aşamalardan geçtikten sonra bu afla birlikte 650 milyon lira civarına indi.

Anlayacağınız aldığı cezanın yüzde doksanı defterden silindi.

Bu af halk için çıktı da Aydın Doğan da mı yararlandı yoksa bu af Aydın Doğan için çıktı da halk da mı yararlandı çok bilemiyorum.

Siyasetçilerle gazete patronlarının ilişkilerine hiç güvenmem.

Siyasi tarihimiz birlikte çevirdikleri fırıldaklarla doludur.

Aydın Doğan’la Başbakan Erdoğan kanlı bıçaklı gözükürken birdenbire Doğan’a en büyük destek Erdoğan hükümetinden geldi.

Hayatın fevkalade tuhaf bir cilvesi.

Benim öyle Aydın Doğan bütün bu paraları ödesin, mahvolsun diye bir derdim yok.

Zaten onu “başbakan atama” lüksüne sahip büyük bir iktidardan aşağıya fırlatıp hayatla kurduğu güvenli ilişkiyi paramparça ettiler, sanırım iktidar kaybı para kaybından da büyük bir acıdır o iktidara alışanlar için.

Zaten o da “ben medyadan çıkacağım” diye ardı ardına açıklamalar yapıyor.

Asıl mesele Doğan grubunun yazarlarıyla yöneticilerinde.

Onlar, İsmail Beşikçi için bir “q” harfi için yedi buçuk yıl istenmesini...

Neşe Düzel’in bir röportajdan dolayı 18 yıl hapis istemiyle yargılanmasını...

Mehmet Baransu’nun mahkeme kapılarında nöbet tutmasını...

Şamil Tayyar’ın yıllarca cezaya çarptırılmasını...

Kürt gazetecilerin hapislere atılmasını...

Taraf’ın cümbür cemaat her hafta mahkeme kapatmasını...

“Basın özgürlüğünü” ihlal olarak görmediler.

Bunlardan hiç yakınmadılar, hükümeti ya da yargıyı bunun için hiç eleştirmediler.

Uluslararası platformlar da dâhil her yerde, “basın özgürlüğüne” vurulan en büyük darbe olarak “patronlarına getirilen vergi cezasını” gösterdiler.

Hükümet patronunuzun borçlarını önemli ölçüde affetti.

Geldi mi memleketimize basın özgürlüğü?

Feraha kavuştunuz mu?

Özgürlüğü şöyle derin derin ciğerlerinize çekiyor musunuz?

Sanırım artık korkmaktan da vazgeçersiniz.

Patronunuzun borcunun yüzde doksanını affedecek hükümeti nereden bulacaksınız?

Sizin bakış alçınızdan baktığımızda en “özgürlükçü” parti AKP.

Artık özgürlüğün, korkmamanın tadını çıkarın.

HSYK’nın bizim için açtığı tazminat davalarının jet hızıyla yürümesinin, bizimki gibi eti budu belli bir gazetenin yüklü tazminatlarla ezilmeye çalışılmasının elbette basın özgürlüğüyle bir alakası yoktur.

Baksanıza, Cumhurbaşkanınız bile BBC kendisine “Taraf’ın yargılanmasını ve ceza almasını sorduğunda” gözünü bile kırpmadan “onlar gizli belgeleri yayımlamaktan yargılanıyorlar” diyebiliyor.

Bizim yazarların mahkûmiyetleri “basın özgürlüğüne” girmez, sizin patronun “vergi” borcu girer yalnızca basın özgürlüğüne.

Ne güzel, ne şeker, ne tatlı bir basın özgürlüğü anlayışınız var sizin.

Özgürlüğe düşkün bir Başbakanınız, özgürlüğe düşkün bir Cumhurbaşkanınız var.

Ee, siz de zaten basın özgürlüğüne çok düşkünsünüz.

Hep birlikte bir “kolbastı” patlatırsınız artık.

Adını da “özgürlük dansı” koyarsınız.

Ülkemizde nihayet basın özgürlüğü tesis edildiği ve Aydın Doğan’ın borçlarının önemli bir bölümü silindiği için mutluyuz gururluyuz.

Doğan grubunun yazarları artık korkmaktan kurtulduklarına göre cesaret dolu yazılarını da bekliyoruz.

Bir görelim bakalım “cesur” olduklarında neler yazacaklar.

“Aydın Doğan özgürlüğü” dışındaki bütün özgürlüklerin “seçim sonrasına bırakılmasını”, Avrupa Birliği yolundaki adımların yavaşlamasını, söz verildiği halde “bedelliden” tornistan edilmesini, YÖK’e dokunulmamasını herhalde alabildiğine eleştirirsiniz.

Anadilde eğitim hakkını, Alevilerin ibadethanelerini, köylerin gerçek isimlerinin iade edilmesini savunursunuz.

Yaparsınız, yaparsınız.

Siz özgür ve cesur bir basınsınız.

Bayramınız kutlu olsun.

Sizin kadar özgür olamayanların bayramı da kutlu olsun.

[email protected]

TARAF