YILMAZ BİLGEN’in yazısı:

Yarın 10 Kasım.

Diktatörün ölüm yıldönümü

Kemalistler ve gerçeklerden mahrum bırakılan yığınlar yarın sabah saat 9’u 5 geçe hiç bir mana ifade etmeyen klakson gürültüleri eşliğinde kutsiyeti kendisinden menkul bir saygı duruşunda bulunacak.

Peki bu saygı kime?

Ben diktatörüm diyen M.Kemal’e

Elbette bir diktatörü sevmekte sevicileri için bir haktır. Ancak önce bahse konu şahsın durumunu gizlemeden ve eğip bükmeden gerçekleri söyleyerek yapılmalı bu kutlu! saygı duruşları.

Tescilli bir mürteci olarak elbette ‘M.Kemal  diktatör’ dememiz anlam ifade etmeyecektir. Onun içinde ‘Zat’ın en yakınlarının şehadetiyle delillendirelim iddiamızı.

İlk alıntımız Kemalistlerin en muteber kaynaklarından Enver Behnan Şapolyo’ya ait:

Ben bir diktatörüm; fakat benim hayatımı tetkik edenler görürler ki, ben Mısır firavunları gibi şahsıma mezar yaptırmak için kırbaçlar altında insanları sürmedim. (Enver Behnan Şapolyo, Atatürk ve Millî Mücadele Tarihi, s. 304)

İkinci alıntımız ise M.Kemal’in her daim yanında olmuş emekli paşalardan ve Meclis Başkanlığı’da dahil bir çok kritik görevde bulunmuş Kazım Özalp’in bir fiil Gazi’den duydukları:

-Biz meclisimizde tek partiyle bir diktatör idaresi izlenimi vermekteyiz. Bize bakan batılılar bu memleketteki idare tarzı parti diktatoryasıdır’ derler… (Kazım Özalp, Atatürk ve Cumhuriyet. Milliyet Gazetesi. Yıl 14, Sayı 4819, 3 Kasım 1963, s.5)

Ve bir diğer alıntı:

-Benim için diktatör diyorlar. Evet, ben bir diktatörüm ama kalpleri kazanarak diktatör oldum. Bunlar benim verdiğim emirleri yaparlar. Benden ne diye korksunlar? ( Mahmut Esat bozkurt Atatürk ihtilali. Kitap Yurdu Yayınları 2005. Sf 137)

Bu minvalde bizzat M.Kemal’e ait onlarca söz arasında en çarpıcı olanlarından biriside Falih Rıfkı Atay’ın Çankaya’sın da geçendir:

Yazının Devamı…