KENAN ALPAY, Ali Bulaç üzerinden Türkiye’de kimi aydın ve yazarların adalet duygularının geldiği noktayı yorumluyor:

Suriye’de aylardır Baas-Esed rejimi tarafından tırmandırılan katliamların bünyemizde yaratmış olduğu tahribatlar kadar kısmi de olsa bize bir takım faydaları olmuştur. Bu kısmi faydaların başında İslamcı aydın-entelektüellerin analiz yetenekleri ve adalet duygularının ne durumda olduğunun tespiti geliyor sanırım.

Suriye’de şehirler tanklarla, toplarla, füzelerle yıkılıp Müslümanlar kitleler halinde öldürülüyor, çoluk-çocuk Şebbihaların, Muhaberatın tecavüzüne maruz kalırken birileri de habire “büyük resim de büyük resim” diyorlar. Esed rejimin katliam ve yıkımlarını görmeyi “miyopluk” addeden, Baas rejiminin Suriye halkı üzerinde nasıl bir nefret ve öfke uyandırdığını ifade edenleri Emperyalist planların oyununa gelmekle vs. itham eden enteresan bir global stratejik planları çözümleme takıntısı pek revaçta.

Yaşanan büyük sıkıntılara çözüm üreten değil de her değişme alameti üzerinden daha çok tedirginlik ve korku üreten böylece despotik iktidarların tasallutu altında yaşayan Müslüman halklara ataletten başka bir şey önermeyen tezler için en bereketli dönemdeyiz. Yüzyılın en büyük tehdidi ilan edilen neo-liberal saldırılara karşı en güvenli yol olarak mevcut statükonun devamı gösterilir oldu.

İran’a Göre Perspektif Dizaynı

Ali Bulaç son onsekiz aylık zaman dilimi içinde, Tunus’ta başlayan ve Mısır, Libya, Yemen ve Suriye’yi konu edinen epeyce makale yayınladı. Suriye için yazdıkları diğerlerine oranla karamsarlık oranı giderek artan bir seyir izledi. Suriye’deki katil Esed-Baas rejimine başkaldıran halkın arkasında kim olduğu, kimin adına isyan edildiği bağlamında kaleme aldığı yazıları önce yoğun şüpheleri sonrasında ise açık ithamları içerir oldu.

Yazının Devamı İçin Tıklayınız…