HAKSÖZ-HABER

Son günlerin başlıca gündem maddelerinden birisi olan Adnan Oktar grubu bu sefer de “Atatürk” vurgusuyla karşımızda. Her ne kadar din kisvesine bürünmüş olsa da tv ekranlarından taşan ahlaksız çirkin görüntülerle mahşeri vicdanda zaten tecrit edilen Adnan Oktar ve ahlaksız şebekesine nihayet geç de olsa operasyon gerçekleştirildi. Hemen her gün kirli ilişki ağı bir bir ortaya çıkan grubun lideri Adnan Oktar’ın son olarak hakime verdiği ifade basına yansıdı.

Adnan Oktar, "Kız çocukları konusunda da son derece dikkatli olarak ilişki kuran bir kişiyimdir. İddiaları çirkin buluyorum. Atatürkçü, milliyetçi bir kişiyim" diyerek serbest bırakılmayı talep etmiş.

Bu ifadedeki “Atatürkçüyüm” vurgusu dikkat çekici değil mi? Öyle ya “Atatürkçü” olmak bu ülkede her zaman bir dokunulmazlık zırhı işlevi görmüyor muydu? Adnan Oktar da anlaşılan bunun farkında olarak “Atatürkçüyüm” demenin kendisini kurtaracağını zannetmiş ama gel gör ki bu durum onu kurtarmaya yetmemiş! Çünkü “Atatürkçü” olmanın da dişi dokunur iş görmesi bir yere kadar; Oktar’ın dine ve ahlaka yönelik cinayetleri ise kamuoyunda o derece geniş rahatsızlığa yol açmış ki onu bugün zorda kalınca sığındığı “Atatürkçüler” bile savunamıyor.

Bununla birlikte insanların asayişle başı derde girdiğinde, zorlandıkları her durumda kendilerini “Atatürkçüyüm” diye kanıtlamak zorunda bırakılmasının da Adnan Oktar’dan bağımsız olarak açık bir zulüm olduğu belirtilmelidir. İlkokuldan askerlik yaşına kadar resmi ideolojik eğitim marifetiyle “Atatürkçü” olmayı benimseme baskısına maruz kalmayan tek bir kuşak var mı? Polis sorgusunda “Atatürk’ü seviyor musun?” sorusuna maruz kalan az insan mı var bu ülkede? Eğitimin ve bürokrasinin hemen her kademesinde insanları Kemalist amentüye bağlı olmaya yemin ettiren az mı ritüel var? “Atatürkçü” olma zorunluluğu siyasetçileri bile ikiyüzlü ikircikli kimliklere savrulmaya itmiyor mu?

Bütün bunlar neden mi önemli? Önemli çünkü Adnan Oktar örneğinde görüldüğü gibi kirli şaibeli kişilerin kendisini “Atatürkçü” olarak nitelendirmesi karşısında “Yüce Atatürk” ve “Atatürkçülük”ü bundan tenzih etmeye kalkışanlar mevcut. Halbuki olması gereken bunun tam tersi yönde insanları kendilerini “Atatürkçü” olarak nitelendirmeye sürükleyen sebeplerin sorgulanmasıdır. Adnan Oktar’lar gerçekte “Atatürkçü” olmayabilirler ama bu durum “Atatürkçülük” denen ve bu ülke insanına halen de zorla benimsetilmeye çalışılan akidenin öyle arı duru olduğu anlamına gelmez. Tenzih etmek yerine Atatürkçülüğün neden ayrıcalıklı bir değer olduğu ve ülkemiz insanına neden halen de zorla benimsettirilmeye devam edildiği sorgulanmalıdır.